Κοινωνία/Σχέσεις~Συναισθήματα~Συμπεριφορά Vs Jesus !!!
Αυτή ήταν η συμβουλή που έλαβα από έναν φίλο όταν η καρδιά μου έσφιγγε περιμένοντας κάποιες απαντήσεις, όταν ένιωθα ότι η στέγη έπεφτε στο κεφάλι μου και ο φόβος ότι δεν θα μπορέσω να επιβιώσω από όλα όσα με πλήγωναν με κρατούσε κάτω.
Εν ολίγοις, και εγώ είχα και έχω τις δύσκολες μέρες μου και φυσικά τα προβλήματά μου, όπως όλοι σας. Έχω επίσης βιώσει ανεκπλήρωτους έρωτες και προφανώς έχω απογοητευτεί και από κάποιες φιλίες, και για να τα συμπληρώσω όλα αυτά, είχα τεράστια όνειρα και εξακολουθώ να έχω, και επιπλέον, πολλά από αυτά δεν τα έχω πραγματοποιήσει ακόμα.
Μου πήρε λίγο χρόνο για να καταλάβω τι εννοούσε με το να νοιάζομαι λιγότερο, άλλωστε, δεν είναι εύκολο για μας να ξεπεράσουμε τον πόνο, τον φόβο, δεν είναι τόσο εύκολο να αφήσουμε αυτούς για τους οποίους πραγματικά νοιαζόμαστε, δεν είναι εύκολο να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα ή να σταματήσουμε να νιώθουμε από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά όταν σταματήσουμε να νοιαζόμαστε, αρχίζουμε να φροντίζουμε τον εαυτό μας.
Παρακαλώ καταλάβετε, η φροντίδα έχει να κάνει με την ιεράρχηση των προτεραιοτήτων, όχι με την εγκατάλειψη της μάχης ή της συμπάθειας. Όταν μειώνουμε τον χρόνο που ξοδεύουμε υποφέροντας για κάτι ή κάποιον και αφιερωνόμαστε στο να προσευχόμαστε περισσότερο, να γεμίζουμε περισσότερο με τον Θεό, να ασχολούμαστε περισσότερο με ό,τι μας κάνει να νιώθουμε καλά, να τρέφουμε την πίστη μας, να μην επιτρέπουμε να πληγώνεται η καρδιά μας από ό,τι ή όποιον δεν της αντιστοιχεί, κερδίζουμε δύναμη και αναγνωρίζουμε τις αξίες που πραγματικά αξίζουν να έχουν προτεραιότητα μέσα μας.
Τότε είναι που η αποδέσμευση ξεκινάει χωρίς καν να το καταλάβουμε και ξαφνικά βρίσκουμε τον εαυτό μας απελευθερωμένο από ό,τι μας φυλάκιζε μέσα μας ή στον κόσμο κάποιου άλλου.
Κανένας στρατιώτης δεν μπαίνει στο πεδίο της μάχης τραυματισμένος, και αν τραυματιστεί, αποσύρεται μέχρι να αναρρώσει. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχει εγκαταλείψει τον πόλεμο, αλλά ότι δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τον αντίπαλό του αυτή τη στιγμή.
Έτσι είμαστε κι εμείς, αν δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε αυτό που μας τρώει μέσα μας, δεν θα έχουμε τη σοφία ή τη δύναμη να πολεμήσουμε για αυτό που θέλουμε, και γι' αυτό χρειάζεται όντως να νοιαζόμαστε λιγότερο για αυτό που μας πληγώνει και να αφοσιωθούμε περισσότερο σε αυτό που μας φέρνει θεραπεία.
The wonderful article was written by Cecilia sfalsin{Σεσίλια Σφάλσιν} & translation the underling Sinakis
ceciliasfalsin.com.br
Εν ολίγοις, και εγώ είχα και έχω τις δύσκολες μέρες μου και φυσικά τα προβλήματά μου, όπως όλοι σας. Έχω επίσης βιώσει ανεκπλήρωτους έρωτες και προφανώς έχω απογοητευτεί και από κάποιες φιλίες, και για να τα συμπληρώσω όλα αυτά, είχα τεράστια όνειρα και εξακολουθώ να έχω, και επιπλέον, πολλά από αυτά δεν τα έχω πραγματοποιήσει ακόμα.
Μου πήρε λίγο χρόνο για να καταλάβω τι εννοούσε με το να νοιάζομαι λιγότερο, άλλωστε, δεν είναι εύκολο για μας να ξεπεράσουμε τον πόνο, τον φόβο, δεν είναι τόσο εύκολο να αφήσουμε αυτούς για τους οποίους πραγματικά νοιαζόμαστε, δεν είναι εύκολο να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα ή να σταματήσουμε να νιώθουμε από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά όταν σταματήσουμε να νοιαζόμαστε, αρχίζουμε να φροντίζουμε τον εαυτό μας.
Παρακαλώ καταλάβετε, η φροντίδα έχει να κάνει με την ιεράρχηση των προτεραιοτήτων, όχι με την εγκατάλειψη της μάχης ή της συμπάθειας. Όταν μειώνουμε τον χρόνο που ξοδεύουμε υποφέροντας για κάτι ή κάποιον και αφιερωνόμαστε στο να προσευχόμαστε περισσότερο, να γεμίζουμε περισσότερο με τον Θεό, να ασχολούμαστε περισσότερο με ό,τι μας κάνει να νιώθουμε καλά, να τρέφουμε την πίστη μας, να μην επιτρέπουμε να πληγώνεται η καρδιά μας από ό,τι ή όποιον δεν της αντιστοιχεί, κερδίζουμε δύναμη και αναγνωρίζουμε τις αξίες που πραγματικά αξίζουν να έχουν προτεραιότητα μέσα μας.
Τότε είναι που η αποδέσμευση ξεκινάει χωρίς καν να το καταλάβουμε και ξαφνικά βρίσκουμε τον εαυτό μας απελευθερωμένο από ό,τι μας φυλάκιζε μέσα μας ή στον κόσμο κάποιου άλλου.
Κανένας στρατιώτης δεν μπαίνει στο πεδίο της μάχης τραυματισμένος, και αν τραυματιστεί, αποσύρεται μέχρι να αναρρώσει. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχει εγκαταλείψει τον πόλεμο, αλλά ότι δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τον αντίπαλό του αυτή τη στιγμή.
Έτσι είμαστε κι εμείς, αν δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε αυτό που μας τρώει μέσα μας, δεν θα έχουμε τη σοφία ή τη δύναμη να πολεμήσουμε για αυτό που θέλουμε, και γι' αυτό χρειάζεται όντως να νοιαζόμαστε λιγότερο για αυτό που μας πληγώνει και να αφοσιωθούμε περισσότερο σε αυτό που μας φέρνει θεραπεία.
The wonderful article was written by Cecilia sfalsin{Σεσίλια Σφάλσιν} & translation the underling Sinakis
ceciliasfalsin.com.br
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου