Το Σύμπαν, Η Γη και η πολύτιμη Ζωή. [Μέρος 1]

Το σύμπαν γεννήθηκε πριν από 13,7 δισεκατομμύρια (ήτοι, 1.370 εκατομμύρια χρόνια πριν)

Το σύμπαν αποτελείται από:

• 4% άτομα (συνηθισμένη ύλη)
• 23% από ένα άγνωστο τύπο της σκοτεινής ύλης, και
• 73% από μια μυστηριώδη σκοτεινή ενέργεια

Οι πιο πρόσφατες εκτιμήσεις υποθέτουν ότι υπάρχουν 100 με 200 δισεκατομμύρια γαλαξίες στο Σύμπαν, καθένας από τους οποίους έχει εκατοντάδες δισεκατομμύρια αστέρια(ήλιους). Σε μια πρόσφατη γερμανική προσομοίωση υπερυπολογιστή ο αριθμός ανέβηκε ακόμα περισσότερο στα 500 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΓΑΛΑΞΙΕΣ!

Ο Γαλαξίας μας αποτελείται από περίπου 200 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ Αστέρια (ήλιους)


Ο μεγαλύτερος γαλαξίας που έχει ανακαλυφθεί βρίσκεται στο εσωτερικό του συμπλέγματος Abell 2029 και περιέχει 100 τρισεκατομμύρια αστέρια. Αυτό είναι 100.000.000.000.000 αστέρια (Ήλιοι!) Η τελευταία υπόθεση λέει ότι μόνο στον Γαλαξία μας υπάρχουν από 1 δις πλανήτες έως 500 δις. Το Ηλιακό μας σύστημα δημιουργήθηκε πριν από περίπου 5 δισεκατομμύρια χρόνια. Το Ηλιακό μας σύστημα αποτελείται από: 8 πλανήτες, 4 Πλανήτες νάνους, 166 Δορυφόρους, 90,000 αστεροειδείς μεταξύ Άρη και Δία και από την Ζώνη αστεροειδών Kuiper που είναι 200 φορές μεγαλύτερη. Μόνο ένας πλανήτης φιλοξενεί ζωή στο ηλιακό μας σύστημα, η Γη.


Η «κατοικήσιμη» ζώνη για το ηλιακό μας σύστημα ξεκινάει μετά την Αφροδίτη και τελειώνει πριν τον Άρη, μόλις 70 εκατομμύρια μιλίων σε ένα ηλιακό σύστημα που εκτείνεται πάνω από 1 δισεκατομμύριο μίλια. Η Γη διαμορφώθηκε σε περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια "ζωή" είναι η κατάσταση που διακρίνει τους ενεργούς οργανισμούς από την ανόργανη ύλη.

Πριν από 3.8 δις χρόνια εμφανίζεται το πρώτο κύτταρο.

Τα Κυανοβακτήρια ή αλλιώς η Άλγη, εμφανίστηκε πριν από 3 δισεκατομμύρια χρόνια. Είναι οι πρώτοι οργανισμοί που έχουν την ιδιότητα της φωτοσύνθεσης και μπορούν από διοξείδιο του άνθρακα και νερό να απελευθερώνουν οξυγόνο ως απόβλητο. Παράγουν, ακόμη και σήμερα, το 70% του οξυγόνου στην Γήινη ατμόσφαιρα.


Πριν από 2.1 δις χρόνια εμφανίζονται τα ευκαρυωτικά κύτταρα. Είναι ένας οργανισμός του οποίου τα κύτταρα περιέχουν πολύπλοκες δομές εγκλωβισμένα μέσα σε μεμβράνες. Σχεδόν όλα τα είδη των μεγάλων ειδών είναι ευκαρυωτικοί οργανισμοί, συμπεριλαμβανομένων των ζώων, των φυτών και μυκήτων. Η Ασπόνδυλη ζωή στη Γη άρχισε πριν από περίπου 600 εκατομμύρια χρόνια Τα Ψάρια εξελίχθηκαν πριν από περίπου 500 εκατομμύρια χρόνια Πριν από 430 εκατομμύρια χρόνια κάνουν την εμφάνιση τους τα πρώτα πρωτόγονα φυτά επί του εδάφους, έχουν εξελιχθεί από πράσινα φύκια (άλγη) που ζουν κατά μήκος των άκρων των λιμνών και των θαλασσών. Συνοδεύονται από μύκητες, που βοηθήσανε στον αποικισμό της γης μέσω της συμβίωσης. Πριν από 340 εκατομμύρια χρόνια δάση από δέντρα καλύπτουν την Γη.

Τα Αμφίβια εξελίχθηκαν πριν από περίπου 360 εκατομμύρια χρόνια
Τα Ερπετά εξελίχθηκαν πριν από περίπου 300 εκατομμύρια χρόνια Οι Δεινόσαυροι εξελίχθηκαν πριν από περίπου 220 εκατομμύρια χρόνια


Τα πρώτα ανθρωποειδή άρχισαν να εμφανίζονται πριν από περίπου 7 εκατομμύρια χρόνια Από 60 έως 300 ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ! σπέρματα υπάρχουν σε κάθε εκσπερμάτωση. 1 Μονάχα σπέρμα αρκεί για να γονιμοποιηθεί ένα ωάριο.


7 Εκατομύρια χρόνια εξέλιξης χρειάστηκαν έως τον σημερινό Ηomo Sapiens Ο Ηοmo Habilis είναι το πρώτο γνωστό είδος του γένους Homo, εμφανίζεται πριν από 2 εκατομμύρια χρόνια. 540.000 χρόνια πριν, τα πρώτα ίχνη χρήσης της φωτιάς από τους άνθρωπους του γένους Homo. Ο Homo Sapiens πρωτο εμφανίζεται πριν από περίπου 200.000 χρόνια

santosight

Read More »

Πεταλούδες, κυκλώματα και παρέες

Τον ρόλο της «κοινωνικής πεταλούδας» που αλλάζει εύκολα παρέες διερευνούν οι βιολόγοι, αναζητώντας τον τρόπο που δημιουργούνται οι μόδες, αλλά και τον τρόπο που εξαπλώνονται οι ασθένειες

Σας αρέσει να αποκτάτε καινούργιους φίλους, να πηγαίνετε από παρέα σε παρέα και να διευρύνετε διαρκώς τον κοινωνικό σας περίγυρο; Τότε είστε αυτό που οι Αγγλοσάξονες αποκαλούν «κοινωνική πεταλούδα». Ο όρος δεν έχει απαραίτητα κάτι το αρνητικό, υποδηλώνει απλώς έναν εξαιρετικά κοινωνικό άνθρωπο. Παράλληλα απεικονίζει μια ευρέως διαδεδομένη τάση στις κοινωνίες μας: ακόμη και οι πιο «μονόχνοτοι» από εμάς θα αναγνωρίσουν ότι στη διάρκεια της ζωής τους έχουν συνδεθεί με ορισμένους καινούργιους ανθρώπους είτε διατηρώντας παράλληλα είτε εγκαταλείποντας άλλες παρέες τους.

Πέρα από την «άστατη» αυτή συμπεριφορά που επιδεικνύουμε σε πολλές από τις κοινωνικές μας σχέσεις, έχουμε επίσης την τάση να σχηματίζουμε «κλίκες»- κύκλους φίλων ή απλών γνωστών που συνήθως συνδέονται γύρω από ένα κοινό ενδιαφέρον, είτε αυτό είναι η δουλειά είτε το ποδόσφαιρο, οι πολιτικές πεποιθήσεις ή η θρησκεία. Τις περισσότερες φορές, ακόμη και αν, όπως θα έκανε μια πεταλούδα, εγκαταλείψουμε κάποιον τέτοιο κύκλο για να πάμε σε έναν άλλον, αυτός μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει χωρίς εμάς, ακολουθώντας αυτόνομα την πορεία του.

Αυτό ακριβώς το φαινόμενο, του πώς οι κοινωνικές ομάδες σχηματίζονται, διατηρούνται και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους «ανταλλάσσοντας» μέλη, θέλησαν να εξετάσουν ερευνητές της Σχολής Βιολογικών Επιστημών Royal Ηolloway του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, του Ινστιτούτου Ζωολογίας του Λονδίνου και της Σχολής Ηλεκτρονικών και Πληροφορικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον. Το ονόμασαν «φαινόμενο της κοινωνικής πεταλούδας» και το διερεύνησαν αναπτύσσοντας ένα νέο μοντέλο δυναμικών δικτύων στον ηλεκτρονικό υπολογιστή. Στόχος τους η κατανόηση όχι μόνο της οργάνωσης της κοινωνίας μας και της «κυκλοφορίας» των διαφόρων τάσεων μέσα σε αυτήν αλλά επίσης των μηχανισμών της διάδοσης των μεταδοτικών ασθενειών και της λειτουργίας των πρωτεϊνών και των νευρώνων.

Ο ρόλος της «γόνιμης» πεταλούδας

«Θελήσαμε να μελετήσουμε την επίδραση που μπορεί να έχει σε μια κοινωνία αυτό που στα αγγλικά ονομάζουμε “κοινωνική πεταλούδα”,ο άνθρωπος που αλλάζει συχνά φίλους-δεν ξέρω αν αυτό μεταφράζεται απόλυτα στα ελληνικά» λέει μιλώντας στο «Βήμα» ο Τζον Μπράιντεν , μαθηματικός βιολόγος της Σχολής Royal Ηolloway ο οποίος συμμετείχε στην έρευνα. Από τα πολιτικά κόμματα ως τις ποδοσφαιρικές ομάδες ή τις «κλίκες» εφήβων που ακούν την ίδια μουσική ή παίζουν το ίδιο ηλεκτρονικό παιχνίδι, ο σχηματισμός ομάδων γύρω από ένα κοινό ενδιαφέρον αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό των ανθρώπινων κοινωνιών. «Είναι ένα σημαντικό κομμάτι του κοινωνικού ιστού και μας ενδιέφερε να δούμε γιατί και πώς σχηματίζονται αυτές οι ομάδες και πώς εξελίσσονται με τον χρόνο καθώς αλλάζουν τα μέλη τους».

Τα μαθηματικά μοντέλα στον υπολογιστή και η ανάλυση των δικτύων έχουν αναδειχθεί τα τελευταία χρόνια σε χρήσιμο «εργαλείο» για τη μελέτη των κάθε είδους πληθυσμών. «Είναι κάτι που ίσως δεν το συνειδητοποιούμε πάντα,όμως οι άνθρωποι σχηματίζουν δίκτυα, όχι μόνο online,αλλά και στην κοινωνία» λέει ο ειδικός. «Ενα δίκτυο στον υπολογιστή μπορεί να προσφέρει λοιπόν μια καλή απεικόνιση του πώς σχηματιζόμαστε σε ομάδες, πώς “κολλάμε” ο ένας στον άλλον».

Οι ερευνητές σχεδίασαν ένα δυναμικό δίκτυο στο οποίο οι κόμβοι - που αντιπροσωπεύουν τα άτομα - μπορούσαν να αλλάζουν την κατάσταση και τις συνδέσεις τους απεικονίζοντας το πώς ο καθένας από εμάς μπορεί να αλλάξει ενδιαφέροντα και παρέες. Ετσι, εισάγοντας την έννοια της «κοινωνικής πεταλούδας», μπόρεσαν να μελετήσουν τις αλληλεπιδράσεις και την εξέλιξη των ομάδων σε βάθος χρόνου. Επιπλέον- και αυτή είναι μία ακόμη καινοτομία του μοντέλου τους- εισήγαγαν στο παιχνίδι την εμφάνιση νέων πόλων έλξης.

Πώς γεννιούνται οι μόδες

«Ενα από τα ενδιαφέροντα πράγματα που κάναμε» εξηγεί ο κ. Μπράιντεν «ήταν ότι ελέγξαμε την αλλαγή των ενδιαφερόντων, και μάλιστα με δύο τρόπους». Ο ένας ήταν όταν ένα άτομο επηρέαζε ένα άλλο «μεταδίδοντάς» του το ενδιαφέρον του- και άρα προσελκύοντάς το στη δική του «ομάδα»- και ο άλλος όταν ένα νέο ενδιαφέρον έκανε την εμφάνισή του. «Θελήσαμε να δούμε τι συμβαίνει στις ομάδες όταν εισάγεται ένα εντελώς καινούργιο ενδιαφέρον, όπως για παράδειγμα η εφεύρεση ενός νέου παιχνιδιού».

Το πρώτο πράγμα που παρατήρησαν ήταν ότι τα αρχικά μεμονωμένα άτομα του μοντέλου άρχισαν γρήγορα να σχηματίζουν «κλίκες»ομάδες γύρω από το κοινό ενδιαφέρον τους. Οταν το ενδιαφέρον άλλαζε και ένα άτομο έτεινε να προσχωρήσει σε μια άλλη ομάδα, γινόταν ένας πραγματικός πόλεμος μεταξύ των αντιπάλων, αλλά οι σχετικά ισχυρές ομάδες, όσο και αν τα μέλη τους μεταβάλλονταν, παρέμεναν στο παιχνίδι χωρίς να διαλύονται.

Ο δρόμος για τις καινοτομίες- τα νέα ενδιαφέροντα- δεν ήταν καθόλου ρόδινος. «Οταν έμπαινε ένα νέο ενδιαφέρον,ένας νέος κόμβος, τις περισσότερες φορές έσβηνε» λέει ο κ. Μπράιντεν. «Δεν μπορούσε να επιζήσει και ήταν πολύ σημαντικό το ότι παρατηρήσαμε πως υπήρχε ένα είδος προκατάληψης απέναντί του γιατί οι άλλοι κόμβοι τον απέφευγαν.Αν όμως κατάφερνε να εδραιωθεί,να σχηματίσει δηλαδή γύρω του μια ομάδα η οποία άρχιζε να σχηματίζει διασυνδέσεις με άλλες ομάδες,τότε μπορούσε να διατηρηθεί για πολύ περισσότερο».

Ασθένειες, πρωτεΐνες και νευρώνες

Σε μια πρώτη άμεση εφαρμογή οι ερευνητές φιλοδοξούν να χρησιμοποιήσουν τα ευρήματά τους για τη μελέτη του τρόπου μετάδοσης των ασθενειών. «Το μαθηματικό μοντέλο που αναπτύξαμε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βάση για επιδημιολογικές μελέτες» λέει ο κ. Μπράιντεν, «όπως επίσης θα μας ενδιέφερε να το δοκιμάσουμε για τη μελέτη του τρόπου με τον οποίο μεταδίδονται οι τάσεις ή οι νέες ιδέες σε μια κοινωνία».

Ενα άλλο πεδίο που θέλουν να διερευνήσουν στο άμεσο μέλλον είναι αυτό των βιολογικών δικτύων. «Ως τώρα έχουμε εντοπίσει δύο παραδείγματα» λέει. «Πιστεύουμε ότι το μοντέλο μας μπορεί να λειτουργήσει στις πρωτεΐνες επειδή αλληλεπιδρούν μεταξύ τους με βάση τις αλληλουχίες αμινοξέων και άλλους ανάλογους παράγοντες και σχηματίζουν ομάδες». Το ίδιο ισχύει για τα εγκεφαλικά κύτταρα. «Οι νευρώνες» καταλήγει «σχηματίζουν επίσης ομάδες ανάλογα με τα πρότυπα της ηλεκτρικής τους δραστηριότητας, και μάλιστα διαδίδουν αυτά τα πρότυπα στα δίκτυά τους. Θα ήταν ενδιαφέρον να τους μελετήσουμε στο μέλλον».

santosight

Read More »

Όνειρα... Ένας Άγνωστος Και Ανεξερεύνητος Κόσμος !!!

Οι ψυχολόγοι λένε ότι τα όνειρα αποτελούν αναπόσπαστο κομάτι της καθημερινότητας μας. Καθένα από αυτά αποκαλύπτει κάποια κρυφή πτυχή του εαυτού μας, που μόνο τo υποσυνείδητό μας αναγνωρίζει και εκφράζει με αυτό τον τρόπο. Πόσο και πώς ονειρευόμαστε;

Τα όνειρα μας απασχολούν περίπου μιάμιση ώρα κάθε μέρα κατά τη διάρκεια του ύπνου μας. Περίπου το 7% της ζωής μας δηλαδή είναι αφιερωμένο σε αυτά. Ο ύπνος μας χωρίζεται σε δύο φάσεις, αυτή των βραδέων κυμάτων (βαθύς ύπνος) και αυτή των ταχέων οφθαλμικών κινήσεων, γνωστή ως REM (από τα αρχικά της φράσης, Rapid Eye Movement), η οποία συμβαίνει στην έναρξη ή τη λήξη του βαθύ ύπνου.

Όσο κοιμόμαστε περνάμε πολλές φάσεις βαθύ ύπνου και αντίστοιχα πολλές φάσεις REM. Τα όνειρα συμβαίνουν στη φάση REM, η οποία κρατά συνήθως 15 με 20 λεπτά τη φορά και επαναλαμβάνεται 4-5 φορές καθόλη τη διάρκεια του ύπνου (δεδομενου ότι κοιμόμαστε κατά μεσο όρο επτά ώρες την ημερα).

Κατά τη φάση REM, που ονομάζεται και «παράδοξη φάση» γιατί παρατηρείται έντονη ηλεκτροεγκεφαλογραφική δραστηριότητα ενώ το σώμα βρίσκεται σχεδόν σε απόλυτη μυοχαλάρωση, με εξαίρεση των οφθαλμικών μυών, των μυών του προσώπου και των δαχτύλων, μπορεί να κάνουμε γκριμάτσες, να κινούμε τα δάχτυλά μας κ.λπ. Αντίθετα, κατά τη φάση των βραδέων κυμάτων το σώμα βρίσκεται σε σχετική μυοχαλάρωση. Σε αυτή την περίοδο μπορεί να συμβεί η υπνοβασία, όπου δεν υπάρχουν όνειρα.


Γιατί ονειρευόμαστε; Δεν έχει δοθεί προς το παρόν μια επιστημονική θεωρία που να εξηγεί γιατί βλέπουμε όνειρα. Ανάμεσα όμως στις διάφορες ερμηνείες που έχουν δοθεί κάποιες έχουν επικρατήσει περισσότερο. Σύμφωνα με τον Φρόιντ, για παράδειγμα, έτσι εκτονώνουμε κάποιες ανικανοποίητες επιθυμιες μας, ψυχικές ή σωματικές.

Άλλοι επιστήμονες πάλι υποστηρίζουν πως τα όνειρα εξυπηρετούν την ανάγκη ενός συνεχούς ύπνου χωρίς διακοπή. Χρησιμεύουν δηλαδή ως ένα ομαλό πέρασμα από τον ένα βαθύ ύπνο σε άλλο βαθύ ύπνο. Γιατί θυμόμαστε κάποια όνειρα και ξεχνάμε κάποια άλλα; Τα όνειρα που θυμόμαστε είναι εκείνα που μας ξυπνούν επειδή μας ευχαριστούν ή μας δυσαρεστούν, εκείνα που βλέπουμε ακριβώς πριν έρθει η ώρα να ξυπνήσουεε ή εκείνα που επαναλαμβάνονται πολλές φορές.

Πολλά δεν ξέρουμε για μας και για τα όνειρα. αλλά δεν νομιζετε πως είναι ενδιαφέρον να το ψάξουμε;

santosight

Read More »

Τα 6 πιο θανατηφόρα μικροσκοπικά πλάσματα

Στα Στέκια Της Γνώσης Vs Ιατρική !!!

Λένε ότι τα καλά πράγματα κρύβονται σε μικρές συσκευασίες. Μόνο που η αλήθεια είναι ότι μερικές φορές, οι μικρές συσκευασίες κρύβουν μέσα τους τη μεγαλύτερη φρίκη που μπορεί να βιώσει κανείς. Παρακάτω μπορείς να βρεις τα έξι πιο θανατηφόρα πλάσματα της Φύσης που μπορούν να χωρέσουν στο παπούτσι του.


1. Η Μέδουσα-Κουτί … Τι στο καλό είναι αυτό;
Ας υποθέσουμε ότι μετά από αρκετούς μήνες, βγαίνεις από την κατάθλιψη που προκλήθηκε από όλες αυτές τις γκαντεμιές που σου έτυχαν, και παίρνεις την απόφασή σου. Θα πας και πάλι στην Αυστραλία, να ξορκίσεις τους δαίμονες σου. Αφού κάνεις τη διαθήκη σου (έτσι για να υπάρχει) και χαιρετήσεις το συγγενολόι, αρχίζεις πάλι το κολύμπι στις κρύες θάλασες της βόρειας Αυστραλίας. Το μάτι σου πέφτει σε κάτι που λαμπιρίζει. Αρνείσαι να το πιάσεις, δεν θες να παίξεις πάλι με την τύχη σου. Όμως αυτό σε προλαβαίνει και σου δίνει αυτό για το οποίο πήγαινες γυρεύοντας εδώ και καιρό... Γιατί αισθάνομαι περίεργα;Δεν είναι κάτι, είναι απλά το δηλητήριο της μικροσκοπικής μέδουσας που διαχέεται στο νευρικό σου σύστημα, την καρδιά και το δέρμα σου. Ταυτόχρονα. Δες στο σαν μια τελευταία εμπειρία πριν μας εγκαταλείψεις. Ε, μάλλον, είναι η τελευταία μου, έτσι γιατρέ;Έχουμε καλά και κακά νέα. Τα καλά είναι ότι υπάρχει ακριβές αντίδοτο για το δηλητήριο της μέδουσας Chironex- η επίσημη ονομασία της. Τα κακά νέα είναι ότι δεν έχεις και πολλές πιθανότητες να το έχεις στο τσεπάκι σου, μέσα στον ωκεανό... Κρίμα. Εδώ που τα λέμε, μετά από όλα αυτά που πέρασες σε Αμερική και Ωκεανία, είναι λίγο αδικία να πεθάνεις μέσα σε τέσσερα μόνο λεπτά...


2. Η Αράχνη της Βραζιλίας … Τι στο καλό είναι αυτό;
Μετά την κακοτυχία της Αυστραλίας και την απαγόρευση της Αφρικής, είπες να πας από την αντίθετη πλευρά της Γης και αντί για scuba θέλεις να σκαρφαλώνεις στα δέντρα σαν real life Ταρζάν. Εκεί που τρως μια μπανάνα, ανέμελος πάνω σε ένα κλαδί, νιώθεις κάτι στον ώμο σου. Το κοιτάς και νομίζεις ότι μόλις συνάντησες το Διάβολο. Ε, κοντά είσαι... Οι θανατηφόρες αράχνες της Βραζιλίας -ή αλλιώς οι Γόνοι του Σατανά- είναι οι πιο επιθετικές αράχνες του κόσμου. Τρελαίνονται να ξεκουράζονται σε σκοτεινά και δροσερά μέρη (σαν το κρεβάτι σου, ας πούμε) και δεν δείχνουν έλεος σε ότι χαλάσει την ηρεμία τους. Γιατί αισθάνομαι περίεργα; Κάθε δάγκωμα της αράχνης είναι δύο φορές ισχυρότερο από εκείνο της Μαύρης Χήρας και πονάει εξαιρετικά! Η νευροτοξίνη του δηλητηρίου κλείνει τους διακόπτες των λειτουργιών του σώματος σου και η σεροτονίνη είναι απασχολημένη, προσπαθώντας να βρει το συντομότερο δρόμο προς τον εγκέφαλο σου. Όταν φτάσει, θα τρέμεις και θα θες να πεθάνεις από τον πόνο! Έλα όμως που δεν είναι κάθε δαγκωματιά θανατηφόρα και υπάρχουν και πράγματα χειρότερα από το θάνατο. Την ίδια ώρα που ουρλιάζεις από τους πόνους, το... πέος σου γίνεται τόσο σκληρό και άκαμπτο (όχι με την καλή έννοια προφανώς) και ο γιατρός θα πρέπει να σε πονέσει ακόμα περισσότερο για να απελευθευρώσει το αίμα που έχει συγκεντρωθεί στην περιοχή. Παίζει να τη βγάλω για πέμπτη φορά καθαρή γιατρέ;Θυμάσαι που είπαμε ότι είναι η "πιο επιθετική αράχνη του κόσμου"; Ε, λοιπόν, κυκλοφορεί και με ένα ακόμα παρατσούκλι: "Η πιο θανατηφόρα αράχνη του κόσμου". Βγάλε τα συμπεράσματά σου...


3. Ο Σκορπιός Deathstalker … Τι στο καλό είναι αυτό;
Να εύχεσαι να μη μάθεις ποτέ. Ζει στη βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, και πραγματικά ανταποκρίνεται στο όνομά του, αφού παραμονεύει για να σε σκοτώσει! Μπορεί να τσιμπάει ελαφρά αλλά το κεντρί του είναι το τοξικότερο από οποιονδήποτε σκορπιό στον κόσμο. Αντιπαθεί πολύ αυτούς που θέλουν να διαταράξουν την ησυχία του, οπότε καλύτερα μείνε μακριά και από τα νότια του Ισημερινού. Γιατί αισθάνομαι περίεργα; Μην αγχώνεσαι, είναι επειδή πιθανότατα σε λίγο θα πεθάνεις. Στην αρχή θα πονάς, μετά θα πέσεις σε κώμα, μετά θα παραλήσεις και μετά θα πεθάνεις. Κάνε υπομονή. Πόσες πιθανότητες έχω γιατρέ;Λες να το λένε Deathstalker για πλάκα; Υπάρχει περίπτωση να ζήσεις, αλλά αν είσαι έφηβος ή γέρος, οι πιθανότητες είναι κατά σου...


4. Το Χταπόδι με τους Μπλε Δακτύλιους … Τι στο καλό είναι αυτό;
Αφού τελικά κατάφερες να ξεράσεις όλο το δηλητήριο του θαλάσσιου σαλιγκαριού, κάθισες για λίγο να ξεκουραστείς για να συνεχίσεις την εξερεύνησή σου στο βυθό -δεν πας και κάθε μέρα στην Αυστραλία. Έχεις μάθει το μάθημα σου και όπου βλέπεις κοχύλια, στρίβεις από την αντίθετη μεριά, μέχρι που το βλέμμα σου πέφτει σε ένα μικρούλι χταποδάκι. Καθώς πλησιάζεις, πάνω στο χταποδάκι εμφανίζονται κάτι λαμπερά, μπλε κυκλάκια και η περιέργεια σου μεγαλώνει. Απλώνεις το χέρι να το πιάσεις -την έπαθες μια, πόσο άτυχος μπορείς να είσαι; Η απάντηση; Πολύ. Πάρα πολύ. Γιατί αισθάνομαι περίεργα; Εκείνο σε προειδοποίησε με τις λάμψεις στους δακτύλιους του, εσύ επέμενες. Στην αρχή δεν καταλαβαίνεις ότι κάτι πάει στραβά. Δεν θα συνειδητοποιήσεις καθόλου ότι μια θανατηφόρα δόση τοξικών ουσιών τρέχει στο αίμα σου. Κι αυτό επειδή θα έχεις παραλήσει εντελώς! Βέβαια, μην σου λέμε μόνο την καλή πλευρά της υπόθεσης. Πιθανότατα, θα αρχίσεις να πονάς -όταν αντιληφθείς ότι δεν μπορείς να αναπνεύσεις. Για την ιστορία, μέσα σε λίγα λεπτά το συγκεκριμένο χταπόδι μπορεί να σκοτώσει 26 άτομα... Σε σένα θα κολλήσει; Θα επιζήσω και πάλι γιατρέ;Είσαι τυχερός, γιατί οι άνθρωποι που πριν λίγο σε έσωσαν από το σαλιγκάρι θα σε ξανασώσουν από το χταπόδι. Όμως, αν κανείς δεν καταλάβει τι σε τσίμπησε, πιθανότατα θα πεθάνεις... ζωντανός! Αφού είσαι παράλυτος, δεν μπορείς να πεις σε κάποιον ότι δεν μπορείς να αναπνεύσεις! Αν επιζήσεις, πάντως, καλύτερα να μην ξαναπάς στην $%@# Αυστραλία!


5. Το Αυστραλιανό Θαλάσσιο Σαλιγκάρι … Τι στο καλό είναι αυτό;
Ωραία. Ακολούθησες τη συμβουλή μας κι εφτασες Αυστραλία. Αποφασίζεις να ελευθερώσεις τον Κουστώ από μέσα σου, κάνοντας scuba diving. Ενώ η υπέυθυνη σου λέει τι μπορείς και τι δεν πρέπει να αγγίξεις επ'ουδενί, εσύ χαζεύεις το στήθος της και μπαίνεις στη θάλασσα για να εξερευνήσεις το βυθό, χωρίς να έχεις ακούσει λέξη. Λίγη ώρα μετά, ένα όμορφο και παράξενο κοχύλι τραβάει την προσοχή σου και πηγαίνεις να το πάρεις για να το κάνεις δώρο στην αγαπημένη σου που κάθισε πίσω στην πατρίδα. Συγχαρητήρια. Μόλις σε τσίμπησε ένα από τα πιο επικίνδυνα πλάσματα του βυθού. Γιατί αισθάνομαι περίεργα; Μα γιατί έχει εισχωρήσει στον οργανισμό σου ένα ωραιότατο, τοξικό κοκτέιλ θανάτου. Τα θαλάσσια σαλιγκάρια χρησιμοποιούν το δηλητήριο τους για να ακινητοποιούν τα ψάρια και να τα τρώνε ζωντανά. Ευτυχώς για σένα, δεν είσαι ψάρι. Δυστυχώς για σένα, οι τοξικές ουσίες μπορούν να παραλήσουν τη γλώσσα και τα χείλια σου, να σου μπλοκάρουν την αναπνοή και να σε ρίξουν σε βαθύ κώμα -όλα αυτά μεταξύ άλλων δεκάδων συμφορών, που ποικίλουν ανάλογα με το είδος του σαλιγκαριού. Κι όλα αυτά, πριν προλάβεις να ανέβεις στην επιφάνεια του νερού. Θα τα καταφέρω γιατρέ;Αυτό παίζει, ανάλογα με το πόσο ικανά είναι τα άτομα που υπάρχουν εκεί εκείνη τη στιγμή. Εφόσον δεν υπάρχει θεραπεία για το δηλητήριο, αυτό που πρέπει να γίνει για να τη βγάλεις καθαρή, είναι να έχεις διασώστες που μπορούν να σε κρατήσουν στη ζωή μέχρι να ξεράσεις, να κατ%ρήσεις και να βγάλεις με κάθε τρόπο το δηλητήριο από τον οργανισμό σου.


6. Ο Χρυσός Δηλητηριώδης Βάτραχος … Τι στο καλό είναι αυτό;
Αν σχεδιάζεις κάποιο σαφάρι στη ζούγκλα, ίσως και να έχεις την τύχη (;) να συναντήσεις στο διάβα σου αυτό το γλυκούλικο αμφίβιο. Με μέγεθος που δεν ξεπερνάει τα 2,5 εκατοστά, ο Χρυσός Βάτραχος ζει στα τροπικά δάση της Κολομβίας. Μα κοίτα το, πόσο όμορφο είναι! Σε κάνει να θες να το πάρεις μαζί σου στην πατρίδα! Γιατί αισθάνομαι περίεργα; Αν έκανες συχνά κοπάνα την ώρα της βιολογίας, πιθανότατα θα έσκυψες για να πιάσεις το βατραχάκι. Δεν σου έχουν μάθει να μην αγγίζεις πολύχρωμα ζωάκια; Δυστυχώς για σένα, η επιδερμίδα του είναι καλυμένη με αρκετό δηλητήριο για να σκοτώσει 10 ενήλικους ανθρώπους. Ναι, κι όμως. Αυτό το μικροσκοπικό πραγματάκι, θα αλλάξει τα φώτα σε σένα και τους 9 κολλητούς σου, αν σκεφτείς να το παίξεις μάγκας. Θα ζήσω γιατρέ; Πιθανότατα όχι. Μέχρι τώρα, δεν υπάρχει ακριβές αντίδοτο για το δηλητήριό του. Οπότε καλύτερα να μείνεις μακριά από την Κολομβία και το κιτρινωπό βατραχάκι. Δεν πας μια βόλτα στην άλλη πλευρά του Ειρηνικού να δεις τι παίζει εκεί;

santosight , grizosgatos

Read More »

Τώρα και για ... πάντα ...!

τώρα και για πάντα

Συχνά πρέπει να χωρίζονται
τα γήινα σώματα
για γήινους σκοπούς
και χώρια να ζουν
ο κόσμος τ’ αναγκάζει

Xαλίλ Γκιμπράν

έσυρες μαζί σου όλη την αλήθεια
δεμένη από λερωμένο σχοινί
την τσαλαβούτησες στη λάσπη
κάνοντας την να μοιάζει με χαλάσματα
σε κάθε βήμα έσπειρες αμφιβολία
καταστροφή και χαλασμό
χάθηκε κάθε ισορροπία, η λίγη γαλήνη
δύο στάλες ευτυχία, ένα χαμόγελο

έτσι είναι κι έτσι θα μείνει για πάντα
άκουσες και σου φάνηκε
σκληρός λόγος πολύ
άδικη μοίρα καταραμένη
να ξενυχτάς μπροστά από αποφάσεις
που δεν μπόρεσες να πάρεις
από λέξεις που δεν τόλμησες να αρθρώσεις
ξύπνιος να πλάθεις όνειρα
αν δεν
αν είχα
αν έκαμα
αν μπορούσα
και να παρακολουθείς
τη μάχη με το χρόνο
να παρακολουθείς
τα ίχνη του χρόνου
να νοιώθεις στη σάρκα σου
τα δόντια του χρόνου
να ελπίζεις να συντομεύει
ο τρόμος
κι ο χρόνος
να μην έχει άλλο χρόνο

κοιτάζοντας το τώρα να είναι χτες
το χτες να είναι πολύ πίσω
το αύριο πολύ μακριά
να φτιάχνεις σημειώματα
απ τα συντρίμμια του σήμερα

δεν είναι αρετή το κλάμα
δεν είναι
δεν είναι παρηγοριά
τα δακρυσμένα γράμματα
δεν είναι
δεν καίγονται τα φύλλα του χειμώνα
από δυνατές φωτιές
μαραίνονται και πέφτουν
σαν απελπισμένοι αυτόχειρες
γίνονται σκουπίδια του καιρού
έρμαια του αέρα
έρμαια του αιώνα
το χτες είναι πολύ πίσω
το αύριο πολύ μακριά
κι όλα τα αστέρια του ουρανού
δεν φτάνουν, δεν μπορούν
να φωταγωγήσουν το σκοτάδι
της αιώνιας νύχτας μας

αφιερωμένοι αυτοί οι στίχοι …

1) στους ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΛΑΙΛΑΠΑΣ …!
2) στα ΜΑΤ που 89 ΟΛΑΚΕΡΕΣ ΜΕΡΕΣ … ,ΣΦΥΡΟΚΟΠΟΥΝ ΤΟΥΣ «ΑΠΑΡΤΟΥΣ ΤΗΣ ΚΕΡΑΤΕΑΣ»
3) στο ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ …! Για την ΟΠΟΙΑ απόφαση πάρουν Σημερα για τα ΧΥΤΑ ΚΕΡΑΤΕΑΣ …!

Read More »

Ένα άρθρο ΣΟΚ που πρέπει να διαβάσουν όλοι οι ΕΛΛΗΝΕΣ

Κυριακή, 6 Μαρτίου 2011 Με πήρανε κι εμένα στο παιδομάζωμα του ’70
Ελλάδα μου, Μάνα μας, σε φιλώ.

Έλειπα χρόνια μακρυά σου και σε λησμόνησα. Ήμουν εδώ, κι όμως έλειπα. Με πήραν στο παιδομάζωμα, Μάνα. Εκεί στις αρχές του Σεπτέμβρη του -75, εμένα κι άλλους πολλούς απ’ την ίδια γέννα μας πήραν απ’ τον κόρφο σου και μας έβαλαν στη στράτα να μας κάνουν αναλλώσιμα για τις ιδεολογίες τους, τις λέρες και τις απαταιωνιές τους.

Οι αλήτες, μάνα, που ‘ρθαν απ’ τα ξένα με τα..... τρανά ονόματα και το δανεικό εγγλέζικο βρακί, την αμερικάνικη τρύπια κάλτσα και τις γαλικές κολώνιες… Αυτοί ήρθαν να σ’ αποτελειώσουν κόβοντας τα κεφάλια μας. Κι είχαν μαχαίρια και λόγχες που τέτοιες δεν ξανά ‘δες ούτε του πέρση βασιλιά, ούτε του τούρκου, ούτε του γερμανού.

Μας πήγαν στα “σχολειά” τους να μας τυφλώσουν, να μας σπάσουν τα δάχτυλα να στραβώσουν τα μυαλά μας, να γίνουμ’ ένα με δαύτους και να τους υπηρετούμε μια ζωή. Κι άρχισαν να σε ξεγυμνώνουν εμπρός μας… πρώτα τη γαλάζια ποδιά, ύστερα τα σχολικά Σάββατα, κατόπιν τους τόνους και τα πνεύματα… τα νεύματα. Πήραν τα βιβλία και τα κιτρίνησαν… έκαναν τα σχολεία κουτιά. Τσιμεντένιες αυλές, κάγγελα στα παράθυρα, τσιμέντο και σοβάς παντού… σχολείο αδιάφορο, άχρωμο, άοσμο, άγευστο… η χειρότερη πόρτα για να μπεις στη ζωή.


Γυμνάσιο… στραγκαλισμός των εφηβικών ονείρων… αίθουσες κονσέρβες των 35 και των 40 ψυχών, ευνουχισμός της κρίσης, ο βωμός της παπαγαλίας. Εκεί μας μάθανε πως δεν είμαστε παιδιά σου Μάνα, και πως στα χώματά σου ήρθαμε “ινδοευρωπαίοι” και σφάξαμε τον κόσμο σου. Πως το αλφάβητό σου είναι του Γιαχβέ και ο Πλάτωνας αντέγραφε το Μωυσή και πως οι αρχαίοι μας παπούδες ήταν κύναιδοι, ομοφυλλόφιλοι και παιδεραστές… Γυμνάσιο… εκεί σκοτώσανε το Διόνυσο μέσα μας… Σκονάκια στα μανίκια, τσιγάρο στην πίσω αυλή, κοπάνες, αλάνικο περπάτημα, ουίσκια και μπύρες στα κλεφτά, μπιλιάρδα και ρέφα στα ουφάδικα, βιντεοταινίες με το Ντούζο στις καφετέρειες… μαγκιές, κλανιές, ροχάλες και χουφτώματα… Αυτά μας τάϊζαν, αυτά τρώγαμε, άλλο δρόμο δε μας δείξαν…

Ύστερα Λύκειο, Πολυκλαδικά πειράματα, Τεχνικά αλητοκότετσα, Γενικά της πτυχιακής παραμύθας. Πάλης ξεκίνημα, σχολείο μπουρδέλο απ’ τις παρατάξεις και τα κόματα… Ο γιός του βουλευτή πρόεδρος στο 15μελές… αλλαξοκωλιές με τα γαλαζοπράσσινα συμβούλια καθηγητών, βουτιές στο “ταμείο”, μίζες απ’ τις εκδρομές… κονόμα τρελή στην πενταήμερη… Μαθητές κοματόσκυλα, σιχαμένες “προεκλογικές” εκστρατίες… αφίσσες τυπωμένες απ’ το κόμμα, ανορθόγραφα συνθήματα στον τοίχο που μόλις άσπρισε ο επιστάτης… και μετά κοπάνα, σούζες κι ορθάδικο ο ένας πάνω στον άλλο.


Δώδεκα χρόνια στα θρανία και δεν μου μάθαν να κοιτώ την ομορφιά σου Ελλάδα μου. Και οι δάσκαλοι στο χορό της συνδίκας ως τα κέρατα βουτηγμένοι. Η ταυτότητά μας, ένα χαρτί πλαστικοποιημένο, αυτό μόνο. Πανεπιστήμιο… ευνουχιστήρια κρίσης, φυτόριο κοματόσκυλων. Μια μάντρα προπτυχιακών προβάτων… αφίσες για το πάρτυ της ΠΑΣΠ με το ξεκώλι γκεστ-σταρ, εκπαιδευτική της ΔΑΠ στη Μύκονο για παρτούζες, οι άλλοι με τα κόκκινα κολημένοι στα υπόγεια με το Βασίλη να σκούζει “Πρώτη Μαϊου” κλπ κλπ. Εξεταστική, πεντάρια, τάβλι και φράπα, κλαμπάκι κι άπλυτο το άδειο απο μέρες τάπερ με τα γεμιστά… Ένα ολόκληρο κράτος να μη μπορεί να ενεργοποιήσει τα νιάτα του, να μη μπορεί να τα δείξει πως ν’ αναπνέουν στο φως….

Στρατός… λούφα, αγγαρία, υποταγή στον καραβανά μαλάκα με τα συμπλέγματα εξουσίας και τη σκοπιά να κοιτάει τοίχο. Κανένα ιδανικό για σένα , όλος ο στρατός ένα πεδίο μίζας και βολέματος. Αρχαία ρητά παντού… ποιός να διαβάσει…

«Ω ΞΕΙΝ, ΑΓΓΕΛΕΙΝ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΙΣ ΟΤΙ ΤΗΔΕ ΚΕΙΜΕΘΑ ΤΟΙΣ ΚΕΙΝΩΝ ΡΗΜΑΣΙ ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΙ»

ποιός να το καταλάβει με την σαχλή “τυρόπιτα” στο κεφάλι και τη χακί “μπυτζάμα” για στολή… Βολές με μπαγιάτικα πυρομαχικά, το g3 ολογυάλιστο αλλά στο “γάμο του καραγκιόζη”… 18 μήνες πεταμένοι στο βωμό των δεικτών της ανεργίας…

Μετά δουλειά στην αρένα του κάπιταλ, σε τσιφλικάδες που αγόρασαν τα πάντα με κολώχαρτα τυπωμένα από τραπεζίτες, ΣΤΑΖΙ και CIA. Πέντε – δέκα τύποι αφέντεψαν τα πάντα. Μεγαλέμποροι που βάλαν χέρι στην κοινή περιουσία και μεγαλοψιλικατζήδες που με τις εφημερίδες και τα κανάλια γέμιζαν τα ρεζερβουάρ της μπουλντόζας που ‘χε τη μίζα στη Βουλή. Πέντε – δέκα τσιφλικάδες “εργολάβοι” αγόρασαν τις μετοχές της ζωής μας, των παπούδων και των παιδιών μας. Τώρα μας “νοικιάζουν” τη ζωή μας με πανωτόκια. Πέντε – δέκα τοκογλύφοι που τίποτα δεν κάναν στη ζωή τους παρά μόνο, αγόραζαν ομάδες, συνειδήσεις, κόματα, πολιτικούς… Πάμπλουτοι μεγιστάνες που κοντράραν τα μεγέθη τους στα κότερα και τις θαλαμηγους και το στόλο των ελικοπτέρων… Όσοι είχαν εργοστάσια και δίναν’ δουλειές τα κλείσαν και γίναν έμποροι. Μια Ελλάδα άνεργη να ταϊζει μεγιστάνες…

Εδώ στα χάμω, πόλεμος για την επιβίωση… Αν δεν έχεις καγιέν δεν είσαι τίποτα στα μέρη σου Ελλάδα. Και το τίποτα δε νοιάζεται για σένα… Τελευταία ρουφηξιά στο μάλμπορο, τ’ αποτσίγαρο στο δρόμο, διπλοπαρκαρισμένες αγονίες, “χέρι” στο φπα… Ημιυπαίθριος βίος, ξυστό και στοιχηματζήδικο για την άσπρη μέρα… Ο “κονομημένος” είν’ ο έξυπνος – μουρμουράς όταν τον βλέπεις - κι ας τρώει απ’ τη σύνταξη του πατέρα και το γάλα του αγέννητού σου.


Γεννοκτονία γίνεται μάνα μου Ελλάς. Πραγματική γεννοκτονία των Ελλήνων στον τόπο σου.Στρατιές τηλεβοθράρηδων ξερνάνε μίσος για σένα και για ότι δικό σου, αμέτρητοι τηλεπούστηδες του λάϊφστάϊλ λένε στις κόρες σου να ξεπαρθενιαστούν στα 12 για να πουλάνε τα μαγαζιά μπιχλιμπίδια και τα γειρατιά να γαμάνε με πολυεθνικά βιάγκρα. Φέραν’ και δυο εκατομμύρια δύστυχους απ’ έξω και μας κλείσανε στα πίσω απ’ τα κάγγελα των παραθύρων μας να κοιτάμε τα βλήματα του Μέγκα, τα πρωϊνά φερέφωνα και τα σιχάματα του μεσημεριού.

Γενοκτονία… που και γιατί να φέρεις παιδί στα μέρη σου Ελλάδα μου σήμερα αφού δεν θα σε γνωρίσει… Οι γονείς δε μεγαλώνουν τα παιδιά τους, αλλά η μουρόχαβλη στην πλάσμα με τα εξτένσιον. Οι γονείς δουλεύουν διπλοβάρδιες για το χιλιάρικο, οι παπούδες δουλεύουν κι αυτοί να μαζέψουν τα ένσημα – το νόμισμα για το Χάρο…

Λυπάμαι μάνα μας Ελλάδα μου γλυκειά. Αν συνέβαλα κι εγώ στο χάλι αυτό να ξέρεις πως το έκανα στο δρόμο για την επιβίωση. Ζωή άξιά σου δεν ζήσαμε, τον ουρανό σου δεν τον είδαμε, τη σημαία σου την αφήσαμε κουρελιασμένη και τον ύμνο σου τον κομπιάζουμε… Δεν είμαστε προδότες όμως και δεν φεύγουμε αν οι αλήτες που σε γδάρανε δεν τα πληρώσουν όλα και με πανωτόκια.

Ένα νέο μνημόνιο για πολιτικούς – δημοσιογράφους – και καρχαρίες… Μέχρι η Πέτρα σου Ελλάδα να ξαναγίνει άορνος…

attikanea!

Read More »

"Πικρα λογια για την Ελλαδα"

Δ.Λιαντινης "Πικρα λογια για την Ελλαδα"
(αποσπασμα απο το κυκνειο ασμα του Γκεμμα)

Άκουσε λοιπόν, και μάθε το. Και κει που θα γυρίσεις, να το ειπείς και να το μολογήσεις. Η Ελλάδα είναι σβησμένη από τον κατάλογο των εθνών. Αν στείλει κάποτε στους ξένους κανένα παράπονο η κανένα παρακαλετό, το συζητούν πέντε δέκα άνθρωποι της διπλωματίας σε κάποιο γραφείο, και παίρνουνε την απόφαση, όπως εμείς παραγγέλνουμε καφέ στο καφενείο και στα μπιλιάρδα.
Αυτή είναι η εικόνα που έχουν οι ξένοι για την Ελλάδα. Κι ο σουλτάνος το γομάρι δεν ξέρει τι του γίνεται. Έτσι δεν είπε ο πασάς της Σκόντρας, όταν ακούστηκε ότι οι ραγιάδες σηκωθήκανε στο Μοριά; Τώρα γυρίστηκε η τάξη. Σουλτάνος είναι ο έλληνας πολιτικός.
Λάβε την σύγχρονη Ελλάδα σαν ποσότητα και σαν ποιότητα, για να μιλήσουμε με «κατηγορίες». Κι έλα να μας περιγράψεις τι βλέπεις.

Σαν ποσότητα πρώτα. Αν αντικρύσουμε τον πληθυσμό της γης σε κλίμακα μικρογραφική ένα προς πέντε εκατομμύρια, 1:5Χ106, θα βρούμε πως ο πληθυσμός του πλανήτη μας είναι ένα χωριό από χίλιους κατοίκους. Ανάμεσα σ’ αυτούς τους χίλιους οι έλληνες είμαστε δύο άνθρωποι, που τρεκλοπατάμε και αρκουδίζουμε μέσα στο πλήθος. Ζαλισμένοι και φουκαράδες ξετρέχουνε να συναντηθούν μεταξύ τους. Αν τα καταφέρουν να μη σκυλοφαγωθούν, ζητούν να συνεννοηθούν με τους άλλους. Σε μια γλώσσα που δε μιλιέται, λίγο πρικοιούλι, χρώμα τέτζερη αγάνωτου, ζουνάρι, βέλεσι, φούντα, κι αμάν αμάν. Σερβιτόροι και αγωγιάτες όλοι μας. Και κακοί σαράφηδες του μάρμαρου, του ήλιου, και της θάλασσας.

Σαν ποιότητα ύστερα. Είμαστε ένας λαός χωρίς ταυτότητα. Με μιά ιστορία που ο ίδιος τη νομίζει λαμπρή. Και απορεί, πως και δεν πέφτουν οι ξένοι ξεροί μπροστά στο μεγαλείο της.

Οι ξένοι όμως, σαν συλλογιούνται την ελληνική ιστορία, την αρχαία εννοώ, γιατί τη νέα δεν την έχουν ακούσει, και βάλουν απέναντί της εμάς τους νεοέλληνες, φέρουν στο μυαλό τους άλλες παραστάσεις. Φέρνουν στο μυαλό τους κάποιους καμηλιέρηδες που περπατούν στο Καρνάκ και στη Γκίζα. Τι σχέση ημπορεί νά’ χουν συλλογιούνται ετούτοι οι φελάχοι του Μισιριού σήμερα με τους αρχαίους Φαραώ, και το βασιλικό ήθος των πυραμίδων τους.
Την ίδια σχέση βρίσκουν οι ξένοι στους σημερινούς έλληνες με τους αρχαίους. Οι θεωρίες των διαφόρων Φαλμεράυερ έχουν περάσει στους φράγκους. Εμείς θέλουμε να πιστεύουμε ότι τους αποσβολώσαμε με τους ιστορικούς, τους γλωσσολόγους, και τους λαογράφους μας. Λάθος. Κρύβουμε το κεφάλι με το λιανό μας δάκτυλο.
Και βέβαια. Πως μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού ο μεγάς γλωσσολόγος Γ. Χατζιδάκις έλεγε αυτά που μας έλεγε, - ορθά- κι από την άλλη έβριζε το Σολωμό μας αγράμματο, και τη γλώσσα του σκύβαλα και μαλλιαρά μαλλιά.

Σχέση με τους αρχαίους έλληνες έχουμε εμείς, λένε οι γάλλοι, οι εγγλέζοι και οι γερμανοί. Εμείς, που τους ανακαλύψαμε, τους αναστυλώσαμε, τους εξηγήσαμε.
Για τους ευρωπαίους οι νεοέλληνες είμαστε μια δράκα ανθρώπων απρόσωπη, ανάμεσα σε βαλκανιλίκι, τουρκολογιά και αράπηδες. Ειμαστε οι ορτοντόξ. Με το ρούσικο τυπικό στη γραφή, με τους κουμπέδες και τους τρούλους πάνω από τα σπίτια των χοριών μας, με ακτινογραφίες σωμάτων και σκουληκόμορφες φιγούρες αγίων στούς τοίχους των εκκλησιών.
Οι ευρωπαίοι βλέπουν τους πολιτικούς μας να ψηφίζουν στή Βουλή να μπει το «ορθόδοξος» στην ευρωπαϊκή μας ταυτότητα, κατά τη διαταγή των παπάδων, και κοιτάζουν ανακατωμένοι και ναυτιάζοντας κατά το θεοκρατικό Ιράν και τους Αγιατολάχους.
Τέτοιοι οι βουλευτές μας, ακόμη και της Αριστεράς . «Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλεπταί (sic) εκατάστρεψαν το έθνος» . Έτσι γράφει ο Παπαδιαμάντης.
Θέλεις νά `χεις πιστή εικόνα του νεοέλληνα; Λάβε το ράσο του γύπα και του κόρακα. Λάβε τις ασπιδωτές κοιλιές των ιερέων, το καλυμμαύκι Μακαρίου Β΄ της Κύπρου. Και τα γένεια τα καλογερικά, που κρύβουν το πρόσωπο, καθώς άκοσμοι αγκαθεροί φράκτες τους αγρούς. Και τις κουκουλωμένες καλόγριες, την άλλη έκδοση του φερετζέ της τούρκισσας, και έχεις το νεοέλληνα φωτογραφία στον τοίχο.
Απέναντι σε τούτη τη μελανή και γανιασμένη φοβέρα φέρε την εικόνα του αρχαίου έλληνα για να μετρήσεις τη διαφορά.
Φέρε τις μορφές των νέων σωμάτων, τις ευσταλείς και τις διακριτικές. Να ανεβαίνουν από την Ολυμπία και τους Δελφούς, καθώς λευκοί αργυρόηχοι κρότοι κυμβάλων. Τους ωραίους χιτώνες τους χειριδωτούς, και τα λευκά ιμάτια τα πτυχωτά και τα ποδήρη. Τα πέδιλα από δέρματα μαροκινά, αρμοσμένα στις δυνατές φρέρνες.
Φέρε την εικόνα που μας αφήσανε οι γυναίκες της αρχαίας Ελλάδας. Οι κοντυλογραμμένες, με τις λεπτές ζώνες, τον κυανό κεφαλόδεσμο, και το ζαρκαδένιο τόνο του κορμιού. Οι ελληνίδες του Άργους και της Ιωνίας, οι λινές και οι φαινομηρίδες. Τρέχουνε στα όρη μαζί με την Αταλάνδη. Και κοιμούνται στα κοιμητήρια σαν την Κόρη του Ευθυδίκου.
Όλες και όλοι στηριγμένοι χαρούμενα σε κάποια μαρμάρινη στήλη, σ’ ένα λιτό κιονόκρανο, σε μια κρήνη λευκή της Αγοράς. Με περίγυρα τους ωραίους γεωμετρημένους ναούς, αναπαμένους στο φως και στην αιθρία. Άνθρωποι, και θεοί, και αγάλματα ένα..
Όλα ετούτα, για να συγκρίνεις την παλαιή και τη νέα Ελλάδα, να τα βάλεις και να τα παραβάλεις. Και στήσε το φράγκο από δίπλα, να τα κοιτάει και να τα αποτιμά. Με το δίκιο του θα `χει να σου ειπεί: άλλο πράμα η μέρα και το φως, και άλλο η νύχτα και οι μαύροι βρυκολάκοι. Δε γίνεται να βάλεις στο ίδιο βάζο υάκινθους και βάτα.
Και κάπου θα αποσώσουν επιτιμητικά την κρίση τους: -Ακούς αναίδεια; Να μας ζητούν κι από πάνω τα ελγίνεια μάρμαρα. Ποιοί μωρέ; Οι χριστιανοχομεϊνηδες;

Read More »

Σώπα, μη μιλάς...?

Aziz Nesin

Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή, κόψ' τη φωνή σου, σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός, η σιωπή ειναι χρυσός.
Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί, έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα, μου λέγαν:
«σώπα!».

Στο σχολείο μου κρύψανε την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε: «εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!»

Με φίλησε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
«Κοίτα μην πεις τίποτα, σσσ...σώπα!»

Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσί μου χρόνια.

Ο λόγος του μεγάλου, η σιωπή του μικρού.
Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
«Τι σε νοιάζει εσένα;», μου λέγανε,
«θα βρεις το μπελά σου, σώπα!».

Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
«Μη χώνεις τη μύτη σου παντού, κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα!»

Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά, και τα 'μαθα να σωπαίνουν,
η γυναίκα μου ήταν τίμια κι εργατική και ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή, που της έλεγε: «Σώπα».

Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες, με συμβουλεύανε:
«Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα!»
Μπορεί να μην είχαμε με δαύτους γνωριμία ζηλευτή,
με τους γείτονες, μας ένωνε όμως, το «Σώπα!».

«Σώπα!» ο ένας, «σώπα!» ο άλλος, «σώπα!» οι επάνω, «σώπα!» οι κάτω,
«σώπα!» όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
«Σώπα!» οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσα μας... Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του «Σώπα!». Και μαζευτήκαμε πολλοί,
μια πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη, αλλά μουγκή!

Πετύχαμε πολλά, φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ εύκολα,μόνο με το «Σώπα!».
Μεγάλη τέχνη αυτό το «Σώπα»!

Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου
και κάν' την να σωπάσει.Κόψ'την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.

Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες, τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απ' το βραχνά να μιλάς,
χωρίς να μιλάς να λες «έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς»
Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς!

Και δεν θα μιλάς,θα γίνεις φαφλατάς,θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς.

Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ' την αμέσως.Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις, καλύτερα να το τολμήσεις. Κόψε τη γλώσσά σου.

Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,
γιατί νομίζω πως θα 'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο,
με έναν ψίθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λέει: ΜΙΛΑ !

Read More »

Η αγάπη είναι ... αιώνια αθωότητα

F.PESSOA Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΒΑΤΟΥ ΙΙ

Η ματιά μου είναι καθαρή σαν ενός ηλιοτρόπιου.
Είναι συνήθεια μου να περπατάω τους δρόμους
Κοιτάζοντας δεξιά και αριστερά
Και μερικές φορές κοιτάζοντας πίσω μου,
Και ότι βλέπω κάθε στιγμή
Είναι ότι δεν είδα πριν,
Και είμαι πολύ καλός στο να παρατηρώ πράγματα.
Είμαι ικανός να νιώθω τον ίδιο θαυμασμό
Που θα ένιωθε ένα νεογέννητο παιδί
Αν παρατηρούσε ότι είχε πραγματικά και αληθινά γεννηθεί.
Νιώθω κάθε στιγμή ότι έχω μόλις γεννηθεί
Σ' έναν εντελώς καινούργιο κόσμο...

Πιστεύω στον κόσμο όπως σε μία μαργαρίτα,
Επειδή τον βλέπω. Αλλά δεν τον σκέφτομαι,
Επειδή το να σκέφτεσαι είναι το να μην κατανοείς.
Ο κόσμος δεν φτιάχτηκε για εμάς για να τον σκεφτόμαστε
(Το να σκέφτεσαι είναι να έχεις μάτια που δεν βλέπουν καλά)
Αλλά να τον βλέπεις και να είσαι σε συμφωνία.

Δεν έχω καμία φιλοσοφία, έχω αισθήσεις...
Αν μιλώ για τη Φύση δεν είναι επειδή γνωρίζω τι είναι
Αλλά επειδή την αγαπώ, και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο
Επειδή αυτοί που αγαπούν δεν γνωρίζουν τι αγαπούν
Ή γιατί αγαπούν, ή τι είναι η αγάπη.

Η αγάπη είναι αιώνια αθωότητα,
Και η μόνη αθωότητα είναι να μην σκέφτεσαι...

Read More »

ΑΡΧΑΙΑ ΡΗΤΑ_επίκαιρα όσο ποτέ_ΑΛΛΟΤΕ

Αρχαία ρητά.

άγει δε προς φώς την αλήθεια χρόνος

ο χρόνος φέρνει την αλήθεια στο φως

Μενάνδρος
***
άλλων ιατρός αυτός έλκεσι βρύων

Κάνει τον ιατρό σ άλλους,την στιγμή που είναι ο ίδιος γεμάτος από πληγές

Ευριπίδης
***
Αναφαίρετον όπλον αρετή

Αντισθένης

άπαντα δυσχαίρεια,την αυτού φύσιν όταν λιπών τις δρά τα μη προσεικότα

όλα είναι δύσκολα,όταν κανείς απομακρύνεται ''απο το φυσικό του'' και κάμνει πράγματα που δεν του ταιριάζουν

Σοφοκλής
***
απλούς ο μύθος της αληθείας έφυ

η αλήθεια λέγεται με απλά λόγια

Ευριπίδης
***
έστι δ ου σιγή λόγου κρείσσων γένοιτ άν έστι δ ου σιγής λόγος

κάποτε-κάποτε η σιγή θα μπορούσε να αποδειχθή προτιμοτέρα από τον λόγο,αλλά κάποτε ο λόγος από την σιγή

Ευριπίδης
***
θεού θέλοντος κ άν επί ριπός πλέοις

όταν είναι θέλημα θεού μπορείς και σ ένα άχυρο επάνω να ταξιδεύσεις

Ευριπίδης
***
Θεών εν γούνασι κείται

η έκβασις μιάς προσπαθείας ευρίσκεται εις χείρας των θεών,εξαρτάται από την θέλησιν του θεού

Όμηρος
***
πολυμαθίη νόον ου διδάσκει

η πολυμάθεια δεν διδάσκει τον νού

Ηράκλειτος
***
σιγάν την αλήθειαν χρυσόν εστί θάπτειν

το να αποσιωπάς την αλήθεια είναι ωσάν να θάπτεις χρυσόν

Πυθαγόρας
***
της δ αρετής ιδρώτα θεοί προπάροιθεν έθηκαν αθάνατοι,μακρός δε και όρθιος οίμος επ αυτήν

οι αθάνατοι θεοί προυπόθεσιν της αρετής έταξαν τον ιδρώτα,μακρύς δε και ανηφορικός είναι ο δρόμος ο οδηγών εις αυτήν

Ησίοδος

Read More »