STROFILIA GREEK: Μη φορτώνεις τα παιδιά με τα κόμπλεξ σου...!!!

Για Μία Καλύτερη Ζωή Vs Ψυχολογία !!!

Το να βγεις με μαγιό στην παραλία δυσκολεύει πολλές γυναίκες και ειδικά εμένα που πάνω μου βλέπω μόνο ελαττώματα. Όμως, καλοκαίρι ή χειμώνα, είμαι ικανή να κάνω το ίδιο σε όσους αγαπάω, και στα παιδιά μου ακόμα.

Χρειάστηκε μια μαγική στιγμή για να συνέλθω: η 5 χρονη κόρη μου με τα ρουχαλάκια που είχε συνδυάσει τόσο μοναδικά αταίριαστα για τη βόλτα μας, καμάρωνε τρισευτυχισμένη στον καθρέφτη. «Μαμά, δεν είμαι όμορφη;». «Ναι», της χαμογέλασα συνειδητοποιώντας ότι ίσως δεν είναι αργά να σταματήσω να τη δηλητηριάζω με τις δικές μου ανασφάλειες.

Δεν ήταν καινούργιο για μένα το σπορ. Κάπου εκεί γύρω στα είκοσι, σαν να καβάλησα έναν τεράστιο κόκκινο μαρκαδόρο, άρχισα να κυκλώνω τα «λάθη» στις ζωές των δικών μου ανθρώπων, έτσι απλά, για να είναι όλα όπως «πρέπει».

Υπαγόρευα στον αδερφό μου τι να φορέσει και πώς να συμπεριφερθεί στα ραντεβού του, πίεζα τον κολλητό μου να ακολουθήσει δίαιτες γιατί είχε λίγο παραπάνω βάρος, έσπρωχνα την καλύτερή μου φίλη να κυνηγήσει δουλειές που ήταν πέρα από τα θέλω και την ιδιοσυγκρασία της αλλά προσέδιδαν κύρος.

Το έβλεπα στο βλέμμα τους, το ένιωθα ότι αυτός δεν είναι ο καλύτερος τρόπος να βοηθήσεις κάποιον, όμως μου έδινα το ελεύθερο να συνεχίσω χωρίς μέτρο, ήταν για το καλό τους έλεγα. Φυσικά, όλο αυτό είχε να κάνει αποκλειστικά με μένα.

Το άγχος για την τέλεια εμφάνιση, η δίψα για προσωπική και κοινωνική αναγνώριση, ήταν απελπισμένες προσπάθειες να κουκουλώσω δικά μου στοιχεία που φοβόμουν ότι μπορεί να μην αρέσουν στους άλλους. Το συνέχισα και στον γάμο μου και βέβαια με τα παιδιά μου, αφού έμαθα από νωρίς να διαλέγω εύκολους στόχους.

Η κριτική μου ήταν από εποικοδομητική έως αυστηρή ή καταστροφική, ανάλογα με το πόσο καλά ένιωθα με τον εαυτό μου την ώρα της κρίσης. Προσωπικές φοβίες, ενοχές και αμφιβολίες είχαν φτιάξει την τέλεια μάσκα πίσω από την οποία κρυβόμουν και πήγαινε ασορτί με το ατσαλάκωτο παρουσιαστικό μου.

Όμως ήταν αρκετή εκείνη η στιγμή, η λάμψη χαράς στα μάτια της μικρής μου για να τα αλλάξει όλα. Για πρώτη φορά δεν έβλεπα τον λόγο γιατί θα έπρεπε να τη διορθώσω, να της πω «βγάλε τα αυτά, ορίστε, βάλε εκείνα». Ξαφνικά δεν πείραζε που το αγαπημένο φορεματάκι της ήταν πλέον κοντό και το ζακετάκι εντελώς παράταιρο. Αφού εκείνη έβλεπε την ομορφιά στον εαυτό της, ποια ήμουν εγώ που θα της έδειχνα την ασχήμια.

Ήταν η πρώτη φορά μετά από χρόνια που αποφάσισα να μην πριονίσω την αυτοπεποίθηση κανενός για το «καλό» του. Γιατί η κόρη μου μπορεί να έχει κληρονομήσει τα σπαστά μαλλιά μου αλλά δεν θα χρειαστεί και τα δικά μου κόμπλεξ.

Σκέφτηκα πως δεν θέλω στον καθρέφτη της να αντικρίζει μόνο ελλείψεις ή υπερβολές, αφού μπορεί να τα βλέπει όλα εντάξει. Ούτε όποτε χορεύει ή παίζει κιθάρα ή κολυμπάει, να σκέφτεται ότι κάνει λάθη ή δεν έχει αρκετό ταλέντο ενώ μπορεί να πιστεύει πως τα πάει περίφημα.

Με ποιο δικαίωμα θα τη μάθω να αξιολογεί την ύπαρξή της ανάλογα με τους βαθμούς και τις διακρίσεις που θα κατακτήσει ή τις καλές εντυπώσεις που θα αφήσει; Η κόρη μου νιώθει μοναδική κι αυτό αρκεί.

Μου φτάνει που θα είμαι δίπλα της καθώς θα ανοίγει τα φτερά της, και ενίοτε θα προσγειώνεται απότομα, ανακαλύπτοντας τις δικές της αλήθειες. Αλλά θα τα κάνει όλα αυτά αγαπώντας τον εαυτό της όπως είναι, όχι αμφιβάλλοντας διαρκώς για την αξία της.

Βέβαια όλα αυτά ακούγονται ωραία, αλλά αν έχεις βρεθεί στη θέση μου δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις. Ξεκινάς λοιπόν με το να αποδεχτείς τις δικές σου ατέλειες και ανασφάλειες. Αρχίζεις να κοιτάς με τα μάτια των παιδιών σου: κάτι που δεν σου φαίνεται σωστό μπορεί τελικά να είναι εντάξει. Θυμάσαι ότι υπάρχουν δάσκαλοι, προπονητές και αφεντικά που κρίνουν αδιαλείπτως. Κι εσύ μπορείς να εξασκήσεις το χάρισμα του να μπορείς να ακούς, να αγαπάς και να στηρίζεις.

Δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά κάθε μικρή κίνηση καθημερινά μπορεί να φέρει μια αλλαγή. Εγώ για παράδειγμα, σήμερα, θα πάω στη θάλασσα. Και δεν θα μείνω καμουφλαρισμένη με το μεταξωτό καφτάνι μου. Θα κολυμπήσω και θα παίξω μπάλα με τις μικρές μου, θα γελάσω με τους φίλους μου και θα φοράω το μαγιό μου.

Ναι, εκείνο που αποκαλύπτει τις ατέλειες μιας γυναίκας που δεν είναι πλέον είκοσι χρονών. Και θα φωτογραφηθώ χωρίς υστερίες ή κρυφτό από τον φακό με τα παιδιά μου, γιατί το αποφάσισα. Τα δικά μου ζητήματα δεν πρέπει να γίνουν και δικά τους.

You Might Also Like… …

Δείτε αυτή την Ανάρτηση: Ψυχολογία !!!

Δείτε αυτή την Ανάρτηση: Φιλοσοφία !!!

Δείτε αυτή την Ανάρτηση: Σχέσεις !!!

Δείτε αυτή την Ανάρτηση: Κοινωνία !!!

Δείτε αυτή την Ανάρτηση: Όμορφος Κόσμος !!!

‿︵♡︵‿⊱❊⊰‿︵♡︵‿

Δείτε αυτή την Ανάρτηση:
Κόμπλεξ : Πώς τα αποκτάμε και πώς να τα ξεπεράσουμε !!!

Δείτε αυτή την Ανάρτηση:
Γιατί έστω και μία φορά πρέπει να ταξιδέψεις μόνη σου !!!

Δείτε αυτή την Ανάρτηση: 5 πράγματα για την πρώτη solo φάση που ζεις !!!

Δείτε αυτή την Ανάρτηση: Το πρόβλημα δεν είναι σε σας αλλά στη χαμηλή αυτοεκτίμηση!!! !!!

‿︵♡︵‿⊱❊⊰‿︵♡︵‿

Δείτε αυτή την Ανάρτηση: Διαβάστε επίσης: Κάθε άνθρωπος που έχετε συναντήσει είναι εδώ για έναν από αυτούς τους 5 κοσμικούς λόγους !!!