Το Σύμπαν, Η Γη και η πολύτιμη Ζωή. [Μέρος 1]

Το σύμπαν γεννήθηκε πριν από 13,7 δισεκατομμύρια (ήτοι, 1.370 εκατομμύρια χρόνια πριν)

Το σύμπαν αποτελείται από:

• 4% άτομα (συνηθισμένη ύλη)
• 23% από ένα άγνωστο τύπο της σκοτεινής ύλης, και
• 73% από μια μυστηριώδη σκοτεινή ενέργεια

Οι πιο πρόσφατες εκτιμήσεις υποθέτουν ότι υπάρχουν 100 με 200 δισεκατομμύρια γαλαξίες στο Σύμπαν, καθένας από τους οποίους έχει εκατοντάδες δισεκατομμύρια αστέρια(ήλιους). Σε μια πρόσφατη γερμανική προσομοίωση υπερυπολογιστή ο αριθμός ανέβηκε ακόμα περισσότερο στα 500 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΓΑΛΑΞΙΕΣ!

Ο Γαλαξίας μας αποτελείται από περίπου 200 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ Αστέρια (ήλιους)


Ο μεγαλύτερος γαλαξίας που έχει ανακαλυφθεί βρίσκεται στο εσωτερικό του συμπλέγματος Abell 2029 και περιέχει 100 τρισεκατομμύρια αστέρια. Αυτό είναι 100.000.000.000.000 αστέρια (Ήλιοι!) Η τελευταία υπόθεση λέει ότι μόνο στον Γαλαξία μας υπάρχουν από 1 δις πλανήτες έως 500 δις. Το Ηλιακό μας σύστημα δημιουργήθηκε πριν από περίπου 5 δισεκατομμύρια χρόνια. Το Ηλιακό μας σύστημα αποτελείται από: 8 πλανήτες, 4 Πλανήτες νάνους, 166 Δορυφόρους, 90,000 αστεροειδείς μεταξύ Άρη και Δία και από την Ζώνη αστεροειδών Kuiper που είναι 200 φορές μεγαλύτερη. Μόνο ένας πλανήτης φιλοξενεί ζωή στο ηλιακό μας σύστημα, η Γη.


Η «κατοικήσιμη» ζώνη για το ηλιακό μας σύστημα ξεκινάει μετά την Αφροδίτη και τελειώνει πριν τον Άρη, μόλις 70 εκατομμύρια μιλίων σε ένα ηλιακό σύστημα που εκτείνεται πάνω από 1 δισεκατομμύριο μίλια. Η Γη διαμορφώθηκε σε περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια "ζωή" είναι η κατάσταση που διακρίνει τους ενεργούς οργανισμούς από την ανόργανη ύλη.

Πριν από 3.8 δις χρόνια εμφανίζεται το πρώτο κύτταρο.

Τα Κυανοβακτήρια ή αλλιώς η Άλγη, εμφανίστηκε πριν από 3 δισεκατομμύρια χρόνια. Είναι οι πρώτοι οργανισμοί που έχουν την ιδιότητα της φωτοσύνθεσης και μπορούν από διοξείδιο του άνθρακα και νερό να απελευθερώνουν οξυγόνο ως απόβλητο. Παράγουν, ακόμη και σήμερα, το 70% του οξυγόνου στην Γήινη ατμόσφαιρα.


Πριν από 2.1 δις χρόνια εμφανίζονται τα ευκαρυωτικά κύτταρα. Είναι ένας οργανισμός του οποίου τα κύτταρα περιέχουν πολύπλοκες δομές εγκλωβισμένα μέσα σε μεμβράνες. Σχεδόν όλα τα είδη των μεγάλων ειδών είναι ευκαρυωτικοί οργανισμοί, συμπεριλαμβανομένων των ζώων, των φυτών και μυκήτων. Η Ασπόνδυλη ζωή στη Γη άρχισε πριν από περίπου 600 εκατομμύρια χρόνια Τα Ψάρια εξελίχθηκαν πριν από περίπου 500 εκατομμύρια χρόνια Πριν από 430 εκατομμύρια χρόνια κάνουν την εμφάνιση τους τα πρώτα πρωτόγονα φυτά επί του εδάφους, έχουν εξελιχθεί από πράσινα φύκια (άλγη) που ζουν κατά μήκος των άκρων των λιμνών και των θαλασσών. Συνοδεύονται από μύκητες, που βοηθήσανε στον αποικισμό της γης μέσω της συμβίωσης. Πριν από 340 εκατομμύρια χρόνια δάση από δέντρα καλύπτουν την Γη.

Τα Αμφίβια εξελίχθηκαν πριν από περίπου 360 εκατομμύρια χρόνια
Τα Ερπετά εξελίχθηκαν πριν από περίπου 300 εκατομμύρια χρόνια Οι Δεινόσαυροι εξελίχθηκαν πριν από περίπου 220 εκατομμύρια χρόνια


Τα πρώτα ανθρωποειδή άρχισαν να εμφανίζονται πριν από περίπου 7 εκατομμύρια χρόνια Από 60 έως 300 ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ! σπέρματα υπάρχουν σε κάθε εκσπερμάτωση. 1 Μονάχα σπέρμα αρκεί για να γονιμοποιηθεί ένα ωάριο.


7 Εκατομύρια χρόνια εξέλιξης χρειάστηκαν έως τον σημερινό Ηomo Sapiens Ο Ηοmo Habilis είναι το πρώτο γνωστό είδος του γένους Homo, εμφανίζεται πριν από 2 εκατομμύρια χρόνια. 540.000 χρόνια πριν, τα πρώτα ίχνη χρήσης της φωτιάς από τους άνθρωπους του γένους Homo. Ο Homo Sapiens πρωτο εμφανίζεται πριν από περίπου 200.000 χρόνια

santosight

Read More »

Πεταλούδες, κυκλώματα και παρέες

Τον ρόλο της «κοινωνικής πεταλούδας» που αλλάζει εύκολα παρέες διερευνούν οι βιολόγοι, αναζητώντας τον τρόπο που δημιουργούνται οι μόδες, αλλά και τον τρόπο που εξαπλώνονται οι ασθένειες

Σας αρέσει να αποκτάτε καινούργιους φίλους, να πηγαίνετε από παρέα σε παρέα και να διευρύνετε διαρκώς τον κοινωνικό σας περίγυρο; Τότε είστε αυτό που οι Αγγλοσάξονες αποκαλούν «κοινωνική πεταλούδα». Ο όρος δεν έχει απαραίτητα κάτι το αρνητικό, υποδηλώνει απλώς έναν εξαιρετικά κοινωνικό άνθρωπο. Παράλληλα απεικονίζει μια ευρέως διαδεδομένη τάση στις κοινωνίες μας: ακόμη και οι πιο «μονόχνοτοι» από εμάς θα αναγνωρίσουν ότι στη διάρκεια της ζωής τους έχουν συνδεθεί με ορισμένους καινούργιους ανθρώπους είτε διατηρώντας παράλληλα είτε εγκαταλείποντας άλλες παρέες τους.

Πέρα από την «άστατη» αυτή συμπεριφορά που επιδεικνύουμε σε πολλές από τις κοινωνικές μας σχέσεις, έχουμε επίσης την τάση να σχηματίζουμε «κλίκες»- κύκλους φίλων ή απλών γνωστών που συνήθως συνδέονται γύρω από ένα κοινό ενδιαφέρον, είτε αυτό είναι η δουλειά είτε το ποδόσφαιρο, οι πολιτικές πεποιθήσεις ή η θρησκεία. Τις περισσότερες φορές, ακόμη και αν, όπως θα έκανε μια πεταλούδα, εγκαταλείψουμε κάποιον τέτοιο κύκλο για να πάμε σε έναν άλλον, αυτός μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει χωρίς εμάς, ακολουθώντας αυτόνομα την πορεία του.

Αυτό ακριβώς το φαινόμενο, του πώς οι κοινωνικές ομάδες σχηματίζονται, διατηρούνται και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους «ανταλλάσσοντας» μέλη, θέλησαν να εξετάσουν ερευνητές της Σχολής Βιολογικών Επιστημών Royal Ηolloway του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, του Ινστιτούτου Ζωολογίας του Λονδίνου και της Σχολής Ηλεκτρονικών και Πληροφορικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον. Το ονόμασαν «φαινόμενο της κοινωνικής πεταλούδας» και το διερεύνησαν αναπτύσσοντας ένα νέο μοντέλο δυναμικών δικτύων στον ηλεκτρονικό υπολογιστή. Στόχος τους η κατανόηση όχι μόνο της οργάνωσης της κοινωνίας μας και της «κυκλοφορίας» των διαφόρων τάσεων μέσα σε αυτήν αλλά επίσης των μηχανισμών της διάδοσης των μεταδοτικών ασθενειών και της λειτουργίας των πρωτεϊνών και των νευρώνων.

Ο ρόλος της «γόνιμης» πεταλούδας

«Θελήσαμε να μελετήσουμε την επίδραση που μπορεί να έχει σε μια κοινωνία αυτό που στα αγγλικά ονομάζουμε “κοινωνική πεταλούδα”,ο άνθρωπος που αλλάζει συχνά φίλους-δεν ξέρω αν αυτό μεταφράζεται απόλυτα στα ελληνικά» λέει μιλώντας στο «Βήμα» ο Τζον Μπράιντεν , μαθηματικός βιολόγος της Σχολής Royal Ηolloway ο οποίος συμμετείχε στην έρευνα. Από τα πολιτικά κόμματα ως τις ποδοσφαιρικές ομάδες ή τις «κλίκες» εφήβων που ακούν την ίδια μουσική ή παίζουν το ίδιο ηλεκτρονικό παιχνίδι, ο σχηματισμός ομάδων γύρω από ένα κοινό ενδιαφέρον αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό των ανθρώπινων κοινωνιών. «Είναι ένα σημαντικό κομμάτι του κοινωνικού ιστού και μας ενδιέφερε να δούμε γιατί και πώς σχηματίζονται αυτές οι ομάδες και πώς εξελίσσονται με τον χρόνο καθώς αλλάζουν τα μέλη τους».

Τα μαθηματικά μοντέλα στον υπολογιστή και η ανάλυση των δικτύων έχουν αναδειχθεί τα τελευταία χρόνια σε χρήσιμο «εργαλείο» για τη μελέτη των κάθε είδους πληθυσμών. «Είναι κάτι που ίσως δεν το συνειδητοποιούμε πάντα,όμως οι άνθρωποι σχηματίζουν δίκτυα, όχι μόνο online,αλλά και στην κοινωνία» λέει ο ειδικός. «Ενα δίκτυο στον υπολογιστή μπορεί να προσφέρει λοιπόν μια καλή απεικόνιση του πώς σχηματιζόμαστε σε ομάδες, πώς “κολλάμε” ο ένας στον άλλον».

Οι ερευνητές σχεδίασαν ένα δυναμικό δίκτυο στο οποίο οι κόμβοι - που αντιπροσωπεύουν τα άτομα - μπορούσαν να αλλάζουν την κατάσταση και τις συνδέσεις τους απεικονίζοντας το πώς ο καθένας από εμάς μπορεί να αλλάξει ενδιαφέροντα και παρέες. Ετσι, εισάγοντας την έννοια της «κοινωνικής πεταλούδας», μπόρεσαν να μελετήσουν τις αλληλεπιδράσεις και την εξέλιξη των ομάδων σε βάθος χρόνου. Επιπλέον- και αυτή είναι μία ακόμη καινοτομία του μοντέλου τους- εισήγαγαν στο παιχνίδι την εμφάνιση νέων πόλων έλξης.

Πώς γεννιούνται οι μόδες

«Ενα από τα ενδιαφέροντα πράγματα που κάναμε» εξηγεί ο κ. Μπράιντεν «ήταν ότι ελέγξαμε την αλλαγή των ενδιαφερόντων, και μάλιστα με δύο τρόπους». Ο ένας ήταν όταν ένα άτομο επηρέαζε ένα άλλο «μεταδίδοντάς» του το ενδιαφέρον του- και άρα προσελκύοντάς το στη δική του «ομάδα»- και ο άλλος όταν ένα νέο ενδιαφέρον έκανε την εμφάνισή του. «Θελήσαμε να δούμε τι συμβαίνει στις ομάδες όταν εισάγεται ένα εντελώς καινούργιο ενδιαφέρον, όπως για παράδειγμα η εφεύρεση ενός νέου παιχνιδιού».

Το πρώτο πράγμα που παρατήρησαν ήταν ότι τα αρχικά μεμονωμένα άτομα του μοντέλου άρχισαν γρήγορα να σχηματίζουν «κλίκες»ομάδες γύρω από το κοινό ενδιαφέρον τους. Οταν το ενδιαφέρον άλλαζε και ένα άτομο έτεινε να προσχωρήσει σε μια άλλη ομάδα, γινόταν ένας πραγματικός πόλεμος μεταξύ των αντιπάλων, αλλά οι σχετικά ισχυρές ομάδες, όσο και αν τα μέλη τους μεταβάλλονταν, παρέμεναν στο παιχνίδι χωρίς να διαλύονται.

Ο δρόμος για τις καινοτομίες- τα νέα ενδιαφέροντα- δεν ήταν καθόλου ρόδινος. «Οταν έμπαινε ένα νέο ενδιαφέρον,ένας νέος κόμβος, τις περισσότερες φορές έσβηνε» λέει ο κ. Μπράιντεν. «Δεν μπορούσε να επιζήσει και ήταν πολύ σημαντικό το ότι παρατηρήσαμε πως υπήρχε ένα είδος προκατάληψης απέναντί του γιατί οι άλλοι κόμβοι τον απέφευγαν.Αν όμως κατάφερνε να εδραιωθεί,να σχηματίσει δηλαδή γύρω του μια ομάδα η οποία άρχιζε να σχηματίζει διασυνδέσεις με άλλες ομάδες,τότε μπορούσε να διατηρηθεί για πολύ περισσότερο».

Ασθένειες, πρωτεΐνες και νευρώνες

Σε μια πρώτη άμεση εφαρμογή οι ερευνητές φιλοδοξούν να χρησιμοποιήσουν τα ευρήματά τους για τη μελέτη του τρόπου μετάδοσης των ασθενειών. «Το μαθηματικό μοντέλο που αναπτύξαμε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βάση για επιδημιολογικές μελέτες» λέει ο κ. Μπράιντεν, «όπως επίσης θα μας ενδιέφερε να το δοκιμάσουμε για τη μελέτη του τρόπου με τον οποίο μεταδίδονται οι τάσεις ή οι νέες ιδέες σε μια κοινωνία».

Ενα άλλο πεδίο που θέλουν να διερευνήσουν στο άμεσο μέλλον είναι αυτό των βιολογικών δικτύων. «Ως τώρα έχουμε εντοπίσει δύο παραδείγματα» λέει. «Πιστεύουμε ότι το μοντέλο μας μπορεί να λειτουργήσει στις πρωτεΐνες επειδή αλληλεπιδρούν μεταξύ τους με βάση τις αλληλουχίες αμινοξέων και άλλους ανάλογους παράγοντες και σχηματίζουν ομάδες». Το ίδιο ισχύει για τα εγκεφαλικά κύτταρα. «Οι νευρώνες» καταλήγει «σχηματίζουν επίσης ομάδες ανάλογα με τα πρότυπα της ηλεκτρικής τους δραστηριότητας, και μάλιστα διαδίδουν αυτά τα πρότυπα στα δίκτυά τους. Θα ήταν ενδιαφέρον να τους μελετήσουμε στο μέλλον».

santosight

Read More »

Όνειρα... Ένας Άγνωστος Και Ανεξερεύνητος Κόσμος !!!

Οι ψυχολόγοι λένε ότι τα όνειρα αποτελούν αναπόσπαστο κομάτι της καθημερινότητας μας. Καθένα από αυτά αποκαλύπτει κάποια κρυφή πτυχή του εαυτού μας, που μόνο τo υποσυνείδητό μας αναγνωρίζει και εκφράζει με αυτό τον τρόπο. Πόσο και πώς ονειρευόμαστε;

Τα όνειρα μας απασχολούν περίπου μιάμιση ώρα κάθε μέρα κατά τη διάρκεια του ύπνου μας. Περίπου το 7% της ζωής μας δηλαδή είναι αφιερωμένο σε αυτά. Ο ύπνος μας χωρίζεται σε δύο φάσεις, αυτή των βραδέων κυμάτων (βαθύς ύπνος) και αυτή των ταχέων οφθαλμικών κινήσεων, γνωστή ως REM (από τα αρχικά της φράσης, Rapid Eye Movement), η οποία συμβαίνει στην έναρξη ή τη λήξη του βαθύ ύπνου.

Όσο κοιμόμαστε περνάμε πολλές φάσεις βαθύ ύπνου και αντίστοιχα πολλές φάσεις REM. Τα όνειρα συμβαίνουν στη φάση REM, η οποία κρατά συνήθως 15 με 20 λεπτά τη φορά και επαναλαμβάνεται 4-5 φορές καθόλη τη διάρκεια του ύπνου (δεδομενου ότι κοιμόμαστε κατά μεσο όρο επτά ώρες την ημερα).

Κατά τη φάση REM, που ονομάζεται και «παράδοξη φάση» γιατί παρατηρείται έντονη ηλεκτροεγκεφαλογραφική δραστηριότητα ενώ το σώμα βρίσκεται σχεδόν σε απόλυτη μυοχαλάρωση, με εξαίρεση των οφθαλμικών μυών, των μυών του προσώπου και των δαχτύλων, μπορεί να κάνουμε γκριμάτσες, να κινούμε τα δάχτυλά μας κ.λπ. Αντίθετα, κατά τη φάση των βραδέων κυμάτων το σώμα βρίσκεται σε σχετική μυοχαλάρωση. Σε αυτή την περίοδο μπορεί να συμβεί η υπνοβασία, όπου δεν υπάρχουν όνειρα.


Γιατί ονειρευόμαστε; Δεν έχει δοθεί προς το παρόν μια επιστημονική θεωρία που να εξηγεί γιατί βλέπουμε όνειρα. Ανάμεσα όμως στις διάφορες ερμηνείες που έχουν δοθεί κάποιες έχουν επικρατήσει περισσότερο. Σύμφωνα με τον Φρόιντ, για παράδειγμα, έτσι εκτονώνουμε κάποιες ανικανοποίητες επιθυμιες μας, ψυχικές ή σωματικές.

Άλλοι επιστήμονες πάλι υποστηρίζουν πως τα όνειρα εξυπηρετούν την ανάγκη ενός συνεχούς ύπνου χωρίς διακοπή. Χρησιμεύουν δηλαδή ως ένα ομαλό πέρασμα από τον ένα βαθύ ύπνο σε άλλο βαθύ ύπνο. Γιατί θυμόμαστε κάποια όνειρα και ξεχνάμε κάποια άλλα; Τα όνειρα που θυμόμαστε είναι εκείνα που μας ξυπνούν επειδή μας ευχαριστούν ή μας δυσαρεστούν, εκείνα που βλέπουμε ακριβώς πριν έρθει η ώρα να ξυπνήσουεε ή εκείνα που επαναλαμβάνονται πολλές φορές.

Πολλά δεν ξέρουμε για μας και για τα όνειρα. αλλά δεν νομιζετε πως είναι ενδιαφέρον να το ψάξουμε;

santosight

Read More »

Τα 6 πιο θανατηφόρα μικροσκοπικά πλάσματα

Στα Στέκια Της Γνώσης Vs Ιατρική !!!

Λένε ότι τα καλά πράγματα κρύβονται σε μικρές συσκευασίες. Μόνο που η αλήθεια είναι ότι μερικές φορές, οι μικρές συσκευασίες κρύβουν μέσα τους τη μεγαλύτερη φρίκη που μπορεί να βιώσει κανείς. Παρακάτω μπορείς να βρεις τα έξι πιο θανατηφόρα πλάσματα της Φύσης που μπορούν να χωρέσουν στο παπούτσι του.


1. Η Μέδουσα-Κουτί … Τι στο καλό είναι αυτό;
Ας υποθέσουμε ότι μετά από αρκετούς μήνες, βγαίνεις από την κατάθλιψη που προκλήθηκε από όλες αυτές τις γκαντεμιές που σου έτυχαν, και παίρνεις την απόφασή σου. Θα πας και πάλι στην Αυστραλία, να ξορκίσεις τους δαίμονες σου. Αφού κάνεις τη διαθήκη σου (έτσι για να υπάρχει) και χαιρετήσεις το συγγενολόι, αρχίζεις πάλι το κολύμπι στις κρύες θάλασες της βόρειας Αυστραλίας. Το μάτι σου πέφτει σε κάτι που λαμπιρίζει. Αρνείσαι να το πιάσεις, δεν θες να παίξεις πάλι με την τύχη σου. Όμως αυτό σε προλαβαίνει και σου δίνει αυτό για το οποίο πήγαινες γυρεύοντας εδώ και καιρό... Γιατί αισθάνομαι περίεργα;Δεν είναι κάτι, είναι απλά το δηλητήριο της μικροσκοπικής μέδουσας που διαχέεται στο νευρικό σου σύστημα, την καρδιά και το δέρμα σου. Ταυτόχρονα. Δες στο σαν μια τελευταία εμπειρία πριν μας εγκαταλείψεις. Ε, μάλλον, είναι η τελευταία μου, έτσι γιατρέ;Έχουμε καλά και κακά νέα. Τα καλά είναι ότι υπάρχει ακριβές αντίδοτο για το δηλητήριο της μέδουσας Chironex- η επίσημη ονομασία της. Τα κακά νέα είναι ότι δεν έχεις και πολλές πιθανότητες να το έχεις στο τσεπάκι σου, μέσα στον ωκεανό... Κρίμα. Εδώ που τα λέμε, μετά από όλα αυτά που πέρασες σε Αμερική και Ωκεανία, είναι λίγο αδικία να πεθάνεις μέσα σε τέσσερα μόνο λεπτά...


2. Η Αράχνη της Βραζιλίας … Τι στο καλό είναι αυτό;
Μετά την κακοτυχία της Αυστραλίας και την απαγόρευση της Αφρικής, είπες να πας από την αντίθετη πλευρά της Γης και αντί για scuba θέλεις να σκαρφαλώνεις στα δέντρα σαν real life Ταρζάν. Εκεί που τρως μια μπανάνα, ανέμελος πάνω σε ένα κλαδί, νιώθεις κάτι στον ώμο σου. Το κοιτάς και νομίζεις ότι μόλις συνάντησες το Διάβολο. Ε, κοντά είσαι... Οι θανατηφόρες αράχνες της Βραζιλίας -ή αλλιώς οι Γόνοι του Σατανά- είναι οι πιο επιθετικές αράχνες του κόσμου. Τρελαίνονται να ξεκουράζονται σε σκοτεινά και δροσερά μέρη (σαν το κρεβάτι σου, ας πούμε) και δεν δείχνουν έλεος σε ότι χαλάσει την ηρεμία τους. Γιατί αισθάνομαι περίεργα; Κάθε δάγκωμα της αράχνης είναι δύο φορές ισχυρότερο από εκείνο της Μαύρης Χήρας και πονάει εξαιρετικά! Η νευροτοξίνη του δηλητηρίου κλείνει τους διακόπτες των λειτουργιών του σώματος σου και η σεροτονίνη είναι απασχολημένη, προσπαθώντας να βρει το συντομότερο δρόμο προς τον εγκέφαλο σου. Όταν φτάσει, θα τρέμεις και θα θες να πεθάνεις από τον πόνο! Έλα όμως που δεν είναι κάθε δαγκωματιά θανατηφόρα και υπάρχουν και πράγματα χειρότερα από το θάνατο. Την ίδια ώρα που ουρλιάζεις από τους πόνους, το... πέος σου γίνεται τόσο σκληρό και άκαμπτο (όχι με την καλή έννοια προφανώς) και ο γιατρός θα πρέπει να σε πονέσει ακόμα περισσότερο για να απελευθευρώσει το αίμα που έχει συγκεντρωθεί στην περιοχή. Παίζει να τη βγάλω για πέμπτη φορά καθαρή γιατρέ;Θυμάσαι που είπαμε ότι είναι η "πιο επιθετική αράχνη του κόσμου"; Ε, λοιπόν, κυκλοφορεί και με ένα ακόμα παρατσούκλι: "Η πιο θανατηφόρα αράχνη του κόσμου". Βγάλε τα συμπεράσματά σου...


3. Ο Σκορπιός Deathstalker … Τι στο καλό είναι αυτό;
Να εύχεσαι να μη μάθεις ποτέ. Ζει στη βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, και πραγματικά ανταποκρίνεται στο όνομά του, αφού παραμονεύει για να σε σκοτώσει! Μπορεί να τσιμπάει ελαφρά αλλά το κεντρί του είναι το τοξικότερο από οποιονδήποτε σκορπιό στον κόσμο. Αντιπαθεί πολύ αυτούς που θέλουν να διαταράξουν την ησυχία του, οπότε καλύτερα μείνε μακριά και από τα νότια του Ισημερινού. Γιατί αισθάνομαι περίεργα; Μην αγχώνεσαι, είναι επειδή πιθανότατα σε λίγο θα πεθάνεις. Στην αρχή θα πονάς, μετά θα πέσεις σε κώμα, μετά θα παραλήσεις και μετά θα πεθάνεις. Κάνε υπομονή. Πόσες πιθανότητες έχω γιατρέ;Λες να το λένε Deathstalker για πλάκα; Υπάρχει περίπτωση να ζήσεις, αλλά αν είσαι έφηβος ή γέρος, οι πιθανότητες είναι κατά σου...


4. Το Χταπόδι με τους Μπλε Δακτύλιους … Τι στο καλό είναι αυτό;
Αφού τελικά κατάφερες να ξεράσεις όλο το δηλητήριο του θαλάσσιου σαλιγκαριού, κάθισες για λίγο να ξεκουραστείς για να συνεχίσεις την εξερεύνησή σου στο βυθό -δεν πας και κάθε μέρα στην Αυστραλία. Έχεις μάθει το μάθημα σου και όπου βλέπεις κοχύλια, στρίβεις από την αντίθετη μεριά, μέχρι που το βλέμμα σου πέφτει σε ένα μικρούλι χταποδάκι. Καθώς πλησιάζεις, πάνω στο χταποδάκι εμφανίζονται κάτι λαμπερά, μπλε κυκλάκια και η περιέργεια σου μεγαλώνει. Απλώνεις το χέρι να το πιάσεις -την έπαθες μια, πόσο άτυχος μπορείς να είσαι; Η απάντηση; Πολύ. Πάρα πολύ. Γιατί αισθάνομαι περίεργα; Εκείνο σε προειδοποίησε με τις λάμψεις στους δακτύλιους του, εσύ επέμενες. Στην αρχή δεν καταλαβαίνεις ότι κάτι πάει στραβά. Δεν θα συνειδητοποιήσεις καθόλου ότι μια θανατηφόρα δόση τοξικών ουσιών τρέχει στο αίμα σου. Κι αυτό επειδή θα έχεις παραλήσει εντελώς! Βέβαια, μην σου λέμε μόνο την καλή πλευρά της υπόθεσης. Πιθανότατα, θα αρχίσεις να πονάς -όταν αντιληφθείς ότι δεν μπορείς να αναπνεύσεις. Για την ιστορία, μέσα σε λίγα λεπτά το συγκεκριμένο χταπόδι μπορεί να σκοτώσει 26 άτομα... Σε σένα θα κολλήσει; Θα επιζήσω και πάλι γιατρέ;Είσαι τυχερός, γιατί οι άνθρωποι που πριν λίγο σε έσωσαν από το σαλιγκάρι θα σε ξανασώσουν από το χταπόδι. Όμως, αν κανείς δεν καταλάβει τι σε τσίμπησε, πιθανότατα θα πεθάνεις... ζωντανός! Αφού είσαι παράλυτος, δεν μπορείς να πεις σε κάποιον ότι δεν μπορείς να αναπνεύσεις! Αν επιζήσεις, πάντως, καλύτερα να μην ξαναπάς στην $%@# Αυστραλία!


5. Το Αυστραλιανό Θαλάσσιο Σαλιγκάρι … Τι στο καλό είναι αυτό;
Ωραία. Ακολούθησες τη συμβουλή μας κι εφτασες Αυστραλία. Αποφασίζεις να ελευθερώσεις τον Κουστώ από μέσα σου, κάνοντας scuba diving. Ενώ η υπέυθυνη σου λέει τι μπορείς και τι δεν πρέπει να αγγίξεις επ'ουδενί, εσύ χαζεύεις το στήθος της και μπαίνεις στη θάλασσα για να εξερευνήσεις το βυθό, χωρίς να έχεις ακούσει λέξη. Λίγη ώρα μετά, ένα όμορφο και παράξενο κοχύλι τραβάει την προσοχή σου και πηγαίνεις να το πάρεις για να το κάνεις δώρο στην αγαπημένη σου που κάθισε πίσω στην πατρίδα. Συγχαρητήρια. Μόλις σε τσίμπησε ένα από τα πιο επικίνδυνα πλάσματα του βυθού. Γιατί αισθάνομαι περίεργα; Μα γιατί έχει εισχωρήσει στον οργανισμό σου ένα ωραιότατο, τοξικό κοκτέιλ θανάτου. Τα θαλάσσια σαλιγκάρια χρησιμοποιούν το δηλητήριο τους για να ακινητοποιούν τα ψάρια και να τα τρώνε ζωντανά. Ευτυχώς για σένα, δεν είσαι ψάρι. Δυστυχώς για σένα, οι τοξικές ουσίες μπορούν να παραλήσουν τη γλώσσα και τα χείλια σου, να σου μπλοκάρουν την αναπνοή και να σε ρίξουν σε βαθύ κώμα -όλα αυτά μεταξύ άλλων δεκάδων συμφορών, που ποικίλουν ανάλογα με το είδος του σαλιγκαριού. Κι όλα αυτά, πριν προλάβεις να ανέβεις στην επιφάνεια του νερού. Θα τα καταφέρω γιατρέ;Αυτό παίζει, ανάλογα με το πόσο ικανά είναι τα άτομα που υπάρχουν εκεί εκείνη τη στιγμή. Εφόσον δεν υπάρχει θεραπεία για το δηλητήριο, αυτό που πρέπει να γίνει για να τη βγάλεις καθαρή, είναι να έχεις διασώστες που μπορούν να σε κρατήσουν στη ζωή μέχρι να ξεράσεις, να κατ%ρήσεις και να βγάλεις με κάθε τρόπο το δηλητήριο από τον οργανισμό σου.


6. Ο Χρυσός Δηλητηριώδης Βάτραχος … Τι στο καλό είναι αυτό;
Αν σχεδιάζεις κάποιο σαφάρι στη ζούγκλα, ίσως και να έχεις την τύχη (;) να συναντήσεις στο διάβα σου αυτό το γλυκούλικο αμφίβιο. Με μέγεθος που δεν ξεπερνάει τα 2,5 εκατοστά, ο Χρυσός Βάτραχος ζει στα τροπικά δάση της Κολομβίας. Μα κοίτα το, πόσο όμορφο είναι! Σε κάνει να θες να το πάρεις μαζί σου στην πατρίδα! Γιατί αισθάνομαι περίεργα; Αν έκανες συχνά κοπάνα την ώρα της βιολογίας, πιθανότατα θα έσκυψες για να πιάσεις το βατραχάκι. Δεν σου έχουν μάθει να μην αγγίζεις πολύχρωμα ζωάκια; Δυστυχώς για σένα, η επιδερμίδα του είναι καλυμένη με αρκετό δηλητήριο για να σκοτώσει 10 ενήλικους ανθρώπους. Ναι, κι όμως. Αυτό το μικροσκοπικό πραγματάκι, θα αλλάξει τα φώτα σε σένα και τους 9 κολλητούς σου, αν σκεφτείς να το παίξεις μάγκας. Θα ζήσω γιατρέ; Πιθανότατα όχι. Μέχρι τώρα, δεν υπάρχει ακριβές αντίδοτο για το δηλητήριό του. Οπότε καλύτερα να μείνεις μακριά από την Κολομβία και το κιτρινωπό βατραχάκι. Δεν πας μια βόλτα στην άλλη πλευρά του Ειρηνικού να δεις τι παίζει εκεί;

santosight , grizosgatos

Read More »