Κοινωνία/Σχέσεις ~ Συναισθήματα Vs Συμπεριφορά !!!
Έχω τους προσωπικούς μου αποχαιρετισμούς, αυτούς τους αμέτρητους που φεύγει κανείς αργά, χωρίς να κάνει θόρυβο ή να πληγώσει κανέναν. Μια ορισμένη ακριβής απομάκρυνση όταν το μέρος δεν μου ταιριάζει πια, ή όταν η παρουσία μου δεν είναι πλέον τόσο σημαντική, ούτε εκτιμάται.
Έχω αυτόν τον τρόπο να μην υποφέρω πάρα πολύ όταν η καρδιά μου αισθάνεται θλίψη και ασφυξία από τη μη ανταπόκριση κάποιου, αλλά αυτό συμβαίνει μόνο μετά από πολλές επιμονές και προσπάθειες.
Αυτό συμβαίνει μόνο όταν συνειδητοποιώ ότι ο χρόνος περνάει και δεν συμβαίνει τίποτα νέο και ενδιαφέρον.
Αυτό συμβαίνει πραγματικά μόνο όταν η ίδια η ψυχή μου λέει: αρκετά είναι αρκετά μέσα από τον πόνο της επιμονής. Κάποιος θα πει: πρέπει να ξέρεις να καταλαβαίνεις τον άλλον, πρέπει να καταλαβαίνεις ότι και ο άλλος έχει τις κακές του μέρες, και συμφωνώ απόλυτα, αλλά μέχρι του σημείου που αυτό δεν επηρεάζει την αυτοεκτίμησή μας και δεν επιτίθεται δειλά στην αυτοαγάπη και την αυτοεκτίμησή μας.
Όταν αυτό αρχίζει να συμβαίνει, πρέπει επειγόντως να σώσουμε τον εαυτό μας από αυτά τα ξεκινήματα και να προστατευτούμε από αυτούς τους πικρούς σπόρους που προσπαθεί να φυτέψει μέσα μας η αδιαφορία του άλλου. Δεν σταματάμε να αγαπάμε, σταματάμε να βάζουμε προτεραιότητες και αρχίζουμε να ανησυχούμε περισσότερο για την καρδιά μας που μέχρι τότε βρισκόταν στο πεδίο της εφεδρείας περιμένοντας κάποιο χρόνο για τον εαυτό της.
Σας εξομολογούμαι ότι δεν είμαστε πάντα καλά με αυτές τις επιλογές, αλλά είμαστε χειρότερα όταν προσποιούμαστε ότι όλα είναι φυσιολογικά, συνυφασμένα με ένα συναίσθημα που πάλλεται μόνο μέσα μας.
The wonderful article was written by Cecilia sfalsin{Σεσίλια Σφάλσιν} & translation the underling Sinakis
ceciliasfalsin.com.br
Έχω αυτόν τον τρόπο να μην υποφέρω πάρα πολύ όταν η καρδιά μου αισθάνεται θλίψη και ασφυξία από τη μη ανταπόκριση κάποιου, αλλά αυτό συμβαίνει μόνο μετά από πολλές επιμονές και προσπάθειες.
Αυτό συμβαίνει μόνο όταν συνειδητοποιώ ότι ο χρόνος περνάει και δεν συμβαίνει τίποτα νέο και ενδιαφέρον.
Αυτό συμβαίνει πραγματικά μόνο όταν η ίδια η ψυχή μου λέει: αρκετά είναι αρκετά μέσα από τον πόνο της επιμονής. Κάποιος θα πει: πρέπει να ξέρεις να καταλαβαίνεις τον άλλον, πρέπει να καταλαβαίνεις ότι και ο άλλος έχει τις κακές του μέρες, και συμφωνώ απόλυτα, αλλά μέχρι του σημείου που αυτό δεν επηρεάζει την αυτοεκτίμησή μας και δεν επιτίθεται δειλά στην αυτοαγάπη και την αυτοεκτίμησή μας.
Όταν αυτό αρχίζει να συμβαίνει, πρέπει επειγόντως να σώσουμε τον εαυτό μας από αυτά τα ξεκινήματα και να προστατευτούμε από αυτούς τους πικρούς σπόρους που προσπαθεί να φυτέψει μέσα μας η αδιαφορία του άλλου. Δεν σταματάμε να αγαπάμε, σταματάμε να βάζουμε προτεραιότητες και αρχίζουμε να ανησυχούμε περισσότερο για την καρδιά μας που μέχρι τότε βρισκόταν στο πεδίο της εφεδρείας περιμένοντας κάποιο χρόνο για τον εαυτό της.
Σας εξομολογούμαι ότι δεν είμαστε πάντα καλά με αυτές τις επιλογές, αλλά είμαστε χειρότερα όταν προσποιούμαστε ότι όλα είναι φυσιολογικά, συνυφασμένα με ένα συναίσθημα που πάλλεται μόνο μέσα μας.
The wonderful article was written by Cecilia sfalsin{Σεσίλια Σφάλσιν} & translation the underling Sinakis
ceciliasfalsin.com.br
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου